ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειναι καποιες πραξεις που σε στιγματιζουν μια ζωη... Και αλλες παλι που περνανε απαρατηρητες... Αυτες που μας πονανε πιο πολυ, οι ασχημες, οι στεναχωρες και αυτες που μπορει να μετανιωνουμε ειναι εκεινες που χαρασονται μεσα μας....Λενε οτι αν αγαπας καποιον πρεπει να τον αφησεις να φυγει αν το θελησει... Κι αν ως τοτε ο μονος λογος που ζουσες ηταν για να του δειχνεις την αγαπη σου; Τοτε τι κανεις; Πως συνεχιζεις;Δεν ξερω αν σου χει τυχει ομως στο ευχομαι... Να ξυπνας με τη σκεψη του, να κοιμασαι επισης με αυτη, να συζητας και ν καταληγουν τα λογια σου σε εκεινον -παλι-, να βασανιζεσαι και να απορεις γιατι δεν μπορεις να του θυμωσεις, να σου λειπει συνεχως, να θες να τηλεφωνησεις και να μην μπορεις -να μην πρεπει-, να περνανε οι μερες τοσο αργα που να απελπιζεσαι, να δισταζεις να το συζητησεις γιατι θα σε παρουν τα κλαματα, να, να, να....Οταν ομως το καλοσκεφτεις ξερεις οτι κατι εχεις κανει που δεν πρεπει μαλλον να μεινει ατιμωρητο..... Εγω αυτο πληρωνω, και ποναει. Ποναει πολυ. Ειτε φταις ειτε οχι τη πληρωνεις παντα... Αν εισαι ευκολο θυμα και δινεσαι...Θελω να πιστευω οτι εχω κερδισει απο ολο αυτο και οχι οτι εχω χασει... Ειναι καιρος να κοιταξω και εμενα... το μοναδικο ατομο που εχω ξεχασει σε αυτο το κοσμο... -και αφου το λεω μακαρι να το πιστεψω κιολας-...Δεν γινεται να τα εχουμε ολα... Ελπιζω να εισαι καλα και που και που να με σκεφτεσαι και να χαμογελας γιατι νομιζω οτι πρασαμε καλα... Τη ταυτοτητα σου τη στρατιωτικη ποτε θες στη δινω γιατι πλεον εχω πειστει οτι δν θα γυρισεις και αυτο ειναι που με ποναει πιο πολυ απ ολα.... Η Αρκαλινα σου