ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ακούω και βλέπω και διαβάζω (ενίοτε και στην αγαπημένη μου εφημερίδα-ποιά άλλη;-την έντυπη LIFO) για διάφορους ανθρώπους που λένε ότι είναι καλλιτέχνες διαφόρων ειδών ,εικαστικοί, ζωγράφοι, συγγραφείς, ηθοποιοί, κτλ...Και τους ρωτάνε >Και απαντούν > ή > ή > ή > ή οτιδήποτε τέλος πάντων.Ή κάποιοι που κάνουν σεμινάρια, διοργανώνουν σεμινάρια και εμψυχώνουν διάφορους και τέτοια.Και σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι να παλεύεις μέσα σε αυτό το αφιλόξενο περιβάλλον (και πότε δεν ήταν;) προσπαθώντας να κάνεις τέχνη. Προσπαθώντας να παράγεις κάτι.Το σκέφτομαι επειδή κι εγώ έχω σπουδάσει κάτι σχετικό με τέχνη που ήταν όνειρο ζωής αλλά το έχω εγκαταλείψει τα τελευταία χρόνια και απλά σηκώνομαι το πρωί και πάω σε μια άλλη δουλειά και κάνω κάτι τελείως διαφορετικό για να βγαίνει ο ελάχιστος μισθός που παίρνω.Δεν είμαι ο μοναδικός, το ξέρω, κι άλλοι παλεύουν έτσι, απλά αυτό που δεν μου αρέσει πλέον είναι ότι περάσανε τα χρόνια, η φλόγα παραμένει μέσα μου αλλά δεν θεωρώ τον εαυτό μου καλλιτέχνη λόγω της εγκατάλειψης της τέχνης μου που έδωσε τη θέση της στην επιβίωση μέσα από μια άλλη δουλειά.Ούτε αν τύχει και με ρωτήσει κάποιος τι κάνω, δυσκολεύομαι, όσο περνάνε τα χρόνια δε θέλω να λέω πλέον ότι σπούδασα κάτι σχετικό με τέχνη πριν δέκα τόσα χρόνια. Βέβαια εξακολουθώ να ασχολούμαι με τη συγγραφή και να παρακολουθώ διάφορα είδη τέχνης με πάθος και αληθινή αγάπη τον ελεύθερό μου χρόνο.Τέλος πάντων. Αυτό ήθελα να πω.Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να είχαν τύχη και χρήματα στην άκρη για να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.