ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να καθομαι και να φανταζομαι σκηνες(σαν σε ταινια) στο μυαλο μου που καμια σχεση δεν εχουν με την πραγματικοτητα, αλλα θα ηθελα να ισχυουν.Είμαι η μονη που εχει μια τετοια ηλιθια συνηθεια?Ή υπαρχουν και αλλοι που παγιδευτηκαν σε μια τετοια διεστραμμενη απολαυση?Ναι, το χειροτερο ειναι οτι το απολαμβανω, και δυστυχως ειναι ισως αυτο που με κανει εστω και για τις ωρες που ξεφευγω απ την πραγματικοτητα να αισθανομαι χαρα(ψευτοχαρα).Διοτι, οταν επιστρεφω και συγκεντρωνομαι στο παρον,αισθανομαι χειροτερα, απ οτι αν ποτε δεν φανταζομουν μια ονειρικη πραγματικοτητα που δεν ισχυει.Ευχομαι να ειχα αλλη συνηθεια, οπως καμπνισμα, ή οτιδηποτε αλλο,παρα αυτο.Αισθανομαι χαζη, που νιωθω χαρα με φανταστικα σεναρια...αφου ειναι ενα ψεμα, γιατι νιωθω χαρα?Τοσο πια κοροιδευω τον εαυτο μου??Υπαρχει ανθρωπος που φτιαχνει σεναρια που θα ηθελε να ισχυουν και αισθανεται ''χαρα'' κατα τη διαρκεια τους??Πρεπει να εχω ψυχολογικο προβλημα.Ειναι ακριβως το ιδιο με τα ναρκωτικα.Οσο εισαι υπο την επηρρεια τους αισθανεσαι ωραια, αλλα οταν φυγει πεφτεις απο τα συννεφα.Τα σεναρια φυσικα περιεχουν σκηνες οι οποιες ειναι ''κολακευτικες'' για το ατομο μου, με λιγα λογια που τρεφουν τον εγωισμο μου.Πχ μπορει να φανταζομαι μια παραλληλη ζωη σ ενα αλλο σπιτι οπου μαγειρευω υπεροχα,ενω στην πραγματικοτητα ειμαι ασχετη ....και παει λεγοντας.Εχω προσεξει οτι οποτε στην πραγματικοτητα ακουω καποια πρσβολη, χανω τη διαθεση για ονειροπολημα.Δεν θελω ομως οι προσβολες να ειναι το μονο φαρμακο μου....ποτε θα σιχαθω αυτη τη συνηθεια????????????????