ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την είδα. Την είδα ξανά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Την συνάντησα τυχαία, με είδε και με φώναξε κοντά της. Πώς γίνεται να μην την είδα ενώ ήταν προφανές πως εξαιτίας της τόσο απότομα ομόρφυνε ο χώρος που βρεθήκαμε; Ευτυχώς που με είδε εκείνη και με φώναξε και πέρασα μερικές ώρες στον επίγειο παράδεισο. Σε μια φάση της μακροσκελέστατης συζήτησής μας γυρνάει και λέει έτσι σε στυλ πλάκας πάνω σε κάτι που συζητούσαμε: ''Και στα δικά μας οι λεύτερες''. Και κρατήθηκα ενώ ήθελα να της πω μέσα από την καρδιά μου ότι ''εγώ σε παντρεύομαι εδώ και τώρα αν το θες μωρό μου και να χωρίσουμε μόνο αν το θελήσεις εσύ γιατί εγώ δεν θα θέλω ποτέ κάτι τέτοιο, σ' αγαπώ, είμαι πολύ ερωτευμένος, σε σκέφτομαι κάθε μέρα''. Αντιθέτως στις συναντήσεις μας περιοριζόμαστε σε βλέμματα και δήθεν αδιάφορου στυλ ατάκες για φλερτ και αμήχανα αγγίγματα χαιρετισμού όταν πάνε να χωρίσουν οι δρόμοι μας, τη στιγμή που τελειώνει η συνάντησή μας. Την σκέφτομαι κάθε μέρα. Έχει ομορφύνει ακόμα περισσότερο από την τελευταία φορά. Πώς γίνεται η ομορφιά να γίνεται ομορφότερη; Σπάει η καρδιά μου, νιώθω μια χαρά μέσα μου μαζί με ένα μούδιασμα και έναν πόνο στην καρδιά. Δεν περίμενα να την δω ξανά από κοντά ενώ την σκέφτομαι κάθε μέρα. Το γλυκό της χαμόγελο, το τέλειο πρόσωπό της, ο ήχος της φωνής της, η προφορά της βρίσκονται καθημερινά μέσα στο μυαλό μου αλλά δεν περίμενα να την δω ξανά μπροστά μου. Την αγαπάω πάρα πολύ και δάκρυα μου έρχονται στα μάτια μαζί με μια αποφασιστικότητα ότι τελικά θα νικήσει ο έρωτάς μου και θα είμαστε μαζί. Οξύμωρο αλλά έτσι νιώθω. Δυστυχώς δε γίνεται να είμαστε μαζί. Και δεν θέλω να χαλάσω αυτό που έχουμε τώρα. Τι έχουμε τώρα; Τίποτα. Δηλαδή αυτό το δειλό φλερτ από μεριάς της και μεριάς μου που πότε φουντώνει και γίνεται λίγο πιο τολμηρό στα λόγια και στα βλέμματα αλλά μένει εκεί. Μπερδεμένη κατάσταση. Την αγαπάω πάρα πολύ όμως. Και σαν χαρακτήρα όχι μόνο σαν εμφάνιση. Της ανήκω ολόκληρος.