10.1.2014 | 23:34
μια ζωη παραμυθι κι ονειρο...
Εσύ κι εγώ κι οι δρόμοι,το φως δε λέει συγγνώμη,τρέμει, χαράζει κι ανασταίνεται,μάτια που κλαίτε μ' αρρωσταίνετεζητώντας τ' όνειρομια ζωή παραμύθι κι όνειρο.Κλειδί που σπάει στη μέσηη λογική μου κι η τρέλα μουμια μολυβιά στη φανέλα μουτην Κυριακή σαν ξυπνήσω γέλα μου,-φοβάμαι φως μου-μ' ένα σώμα μια ψυχήδίδυμος γκρεμός η ενοχή.Εμείς οι δυό κι οι φόβοιψωμί ζεστό που κόβειένας εργάτης κάπου απέναντιόσα σου δίνω είναι έναντισε κάποια πρέπει μουμια ζωή να χωράει στη τσέπη μου.
