ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εχοντας προβλημα υγειας οτι σχεδια κανω στη ζωη μου για τα επαγγελματικα,προσωπικα,ταξιδια κτλ ακυρωνονται με αποτελεσμα να πεφτει η ψυχολογια μου. ως τωρα προσπαθουσα καθε φορα να σηκωνομαι και να χτιζω παλι απ την αρχη την κατασταση...καπου κουραστηκα ομως...εχω παει σε ψυχολογο αλλα δεν με βοηθησε αφου το προβλημα ειναι υπαρκτο και με νικαει η αρρωστια σε καθε βημα.εδω και 2 μηνες περναω μια φαση παραιτησης και καταθλιψης μετα απο μια νεα επιπλοκη στην υγεια μου...σκεφτομαι πως αφου οτι και να προσπαθησω να κανω παλι καπου θα σκονταψει και θα αποτυχει οποτε αρνουμαι να προσπαθησω...δε με νοιαζει τιποτε...ειναι σαν να μου εκλεψαν τη ζωη απο μεσα μου. τιποτε δε με κανει χαρουμενη...δεν εχω ορεξη για τιποτε...δε μπορω να χαμογελασω... με εκνευριζουν οι παντες που εχουν αποψη ενω ζουν μια ζωη καμια σχεση με τη δικη μου με αρκετα στερεα πραγματα στην καθημερινοτητα τους. οσοι εχουν δουλεια λενε τα γνωστα ε θα βρεις κι εσυ προσπαθησε κι αλλου,περισσοτερο κτλ κτλ...οσοι εχουν σχεση η οικογενεια μου λενε να προσπαθησω να βρω καποιον κι οχι να περιμενω να ερωτευτω στην ηλικια μου. το μονο που θελω ειναι να τους πλακωσω στις γρηγορες με τετοιες συμβουλες...η ζωη μου ειναι συνεχεια μια βολτα στα νοσοκομεια,με ενεσεις,εξετασεις,φαρμακα,πονους...εχω βαρεθει.νιωθω πως δεν εχει νοημα τιποτε...ειμαι 34 ποσες φορες ακομη θα μπορω να αρχιζω απ την αρχη και να φτανω σε καποιο αποτελεσμα?τα χρονια περνανε και δεν εχω καταφερει τιποτε στη ζωη μου.ειμαι μονη απο παντα...νιωθω τελειως αχρηστη...