30.3.2018 | 23:46
Μικρά αδιέξοδα
Μου άρεσαν και μου αρέσουν οι κοπέλες.Όμως τον τελευταίο καιρό κατάλαβα πως μου αρέσουν και οι άντρες.Συγκεκριμένοι άντρες.Άντρες με ευαισθησίες.Που δεν το παίζουν,δεν προσπαθούν να διατηρήσουν αυτή την ψευτιά και τη δήθεν ''αντρική δύναμη και σταθερότητα''.Έτσι γνώρισα και κάποιον που συναντώ τυχαία στη δουλειά που και που.Και τον βλέπω παντού.Και ξέρω κάποια πράγματα για τη ζωή του (όχι από stalking).Πολλοί κοινοί φίλοι και γνωστοί.Και μόνο ένα καλημέρα κι ένα πως πάει η δουλειά,μέχρι τι ώρα δουλεύεις....γιατί;Γιατί να μην μπορώ να του πω πως τον καταλαβαίνω;Πως θέλω να του δώσω δύναμη στις δυσκολίες τις ζωής του.Πως νιώθω οτι είναι πολύ αληθινός και ευαίσθητος άνθρωπος που με έχει αγγίξει.Και πως ίσως θα θελα να περάσω κι ένα βράδυ μαζί του.Και στην τελική με τρομάζουν αυτά που βλέπω γύρω μου.Δέχομαι απόρριψη από κοπέλες (ίσως ι να τις έχω φοβηθεί κι εγώ ο ίδιος) και ταυτόχρονα πολλά κοπλιμέντα από άντρες (σε πραγματική ζωή και σε σόσιαλ).Δε λέω να γίνει το αντίστροφο.Είμαι bi και το έχω αποδεχτεί.Απλά δε γίνεται πάντα να βλέπω γύρω μου άντρες να εκλιπαρούν και γυναίκες να μοιράζουν απορρίψεις.Straight θέλω να είμαι στο λόγο μου κι όχι απαραίτητα στην προσωπική μου ζωή.Απλώς είναι τόσο απόλυτοι όλοι γύρω μου που νιώθω πως δεν έχω το δικαίωμα να έχω άποψη.*Επίσης εμφανισιακά είμαι ωραίο παιδί γενικά...απλά σαν άνθρωπος είμαι λίγο πιο ανασφαλής από οτι πρέπει.
0