21.11.2015 | 01:02
μικρέ
θυμάμαι κάπου εκεί στις αρχές του καλοκαιριού μια αγκαλιά σου. . .Θυμάμαι ακόμα πόσο απίστευτα δεναμε εκείνη την στιγμή,τόσο που δεν ήθελα να ξεκολλήσω από πάνω σου.Όμως σε καληνυχτισα πάλι ως συνήθως και έφυγα. Δεν έκανες τίποτα να με κρατήσεις παραπάνω.Να κάνεις την στιγμή λίγο πιο ακατάλληλη.Γουστάρες και γούσταρα.Αλλά κέρδισε η δειλία. Μια δειλία που μου έδειξε πολλά. Ώρες ώρες σκέφτομαι τι σε έκανε να διστάζεις. Όμως δεν βαριέσαι. Είσαι αλλού και είμαι αλλού. Και είμαστε πια δύο απλοί γνωστοί.
