Έχουν μια δόση αλήθειας όσο λες αλλά δεν μετράς το τι κάνεις εσύ σαν άτομο στην κοινωνία μας! Άλλο ένα βασικό! Όλοι κατηγορούμε τους άλλους, το κράτος, το λαό που κοιμάται, αυτούς που τα φάγαν... Αλήθεια που είναι η ευθύνη του καθενός μας? Ας το σκεφτόμαστε πριν αρχίσουμε να κατηγορούμε με όλη την άνεση της αποστασιοποίησης μας... Απάντηση από τα "μέρη" σου...
16.1.2013 | 02:44
Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει...
Δεν περιμένω τίποτα από τη γενιά μου (των 30ρηδων). Δεμένοι στα βρακιά του μπαμπά και της μαμάς είμαστε. Όπως μας μάθανε σκεφτόμαστε, μιλάμε και πράττουμε. Βολεμένοι, όπως και εκείνοι. Καμία προσπάθεια να ανοίξει το μυαλό, καμιά αμφιβολία, καμία αμφισβήτηση που να πάει να βρει την ουσία. Και δεν θέλω ν'ακούσω για πτυχία και άλλες επιτυχίες... Καλά λένε την εποχή μας, πλαστική. Έτσι είναι και οι άνθρωποι της. Πλαστικοί, ανέραστοι, φασαριόζικοι πλουμιστοί παπαγάλοι μακρυά από την αλήθεια, την ψυχή τους, τους άλλους.Και μετά λέει, γιατί στην εποχή μας μειώθηκαν τα ζευγάρια, μειώθηκαν οι γάμοι, μειώθηκαν τα παιδιά-και αυξήθηκαν οι γέροι...Και πως να το πεις ότι οι γέροι δεν είναι μόνο αυτοί που γράφουν τα ληξιαρχεία...Λυπάμαι για τη στενομυαλιά, τη στενοψυχιά, το λίγο μας. Ήλπιζα ότι η κρίση θα μπορούσε να μας βάλει λίγο μυαλό, αλλά βλέπω τόσα λιγούρια κάθε μέρα, να γυαλίζει το μάτι τους για να φάνε τον κόσμο που, πια, δεν περιμένω τίποτα.Και μια μαντινάδα από τα μέρη μου, με μια ευχή να αλλάξουμε ρότα :"Φεύγει η ζωή και χάνεται και δε γιαγέρνει φως μου και εσύ θαρρείς πως θα γενείς κατακτητής του κόσμου"...
1
