ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με κοιτάς με το βλέμμα χαμένο και θολό. Με κοιτάς και περιμένεις τι; Να σε σώσω; Από τι; Πες μου και θα προσπαθήσω. Αλλά, η αλήθεια είναι ότι ούτε κι εσύ ξέρεις. Άφησες τα χρόνια να σε προσπεράσουν. Είπες ότι δεν θα κάνεις την χάρη σε κανέναν και απλά παραιτήθηκες από τα πάντα. Και τώρα ζητάς σωτηρία. Από ποιον; Από τον Θεό που με στόμφο διατεινόσουν και ακόμα το κάνεις μερικές φορές, αρκετές φορές, ότι δεν υπάρχει; Από την οικογένεια; Από τους φίλους; Ας καγχάσω! Αφού ακόμα και τώρα σε πνίγει ο εγωισμός σου και δεν ανοίγεις το βρωμόστομα σου να ζητήσεις βοήθεια. Και άλλωστε είπαμε. Δεν ξέρεις τι σου φταίει.Και συνεχίζεις και πορεύεσαι αστείε μου τυπάκο, όντας δήθεν διαφορετικός, όντας δήθεν ανώτερος. Και κανένας δεν σε ρωτάει που στηρίζεις αυτή σου την στάση και την πεποίθηση. Ίσως επειδή και αυτοί ξέρουν ότι δεν θα είχες κάτι συγκεκριμένο ν' απαντήσεις. Και συνεχίζεις και πορεύεσαι δήθεν μόνος επειδή εκείνη σου στέρησε την πίστη στους ανθρώπους. Εύκολα τους ομαδοποίησες πάλι όλους. Εύκολα παραιτήθηκες γι' άλλη μία φορά.Και τώρα τι με κοιτάς; Είσαι εγώ και ακόμα κι εγώ σε αρνούμαι. Καλά τα κατάφερες. Ξέρω ότι θα συνεχίσεις τα ίδια και ότι τσάμπα σου μιλάω. Φύγε από μπραστά μου και κάνε ό,τι καταλαβαίνεις.