7.3.2016 | 19:30
Ας μην το διαβάσει, όποιος δυσανασχετεί με το μέγεθος της εξομολόγησης,
έτσι κι αλλιώς έχει στοχευμένη επικοινωνιακή απόβλεψη ;) Δε θέλω χάρες επαγγελματικές(!!!) ξέρω τί θα κάνω στα επαγγελματικά μου. Ας μην κρίνετε τεχνικά και χλευάζετε κάτι πηγαίο και πρωτογενές όπως είναι η έκφραση των συναισθημάτων μου, οι λέξεις με βοηθούν να βιώνω τον έρωτα, τη ζωή, τους ήχους, τα χρώματα. Σου γράφω για να σε ερωτευθώ, σε διαβάζω, για να νιώθω την ανάσα σου στο αυτί μου όταν μου ψιθυρίζεις τρυφερά λόγια. Παραβίασες την ψυχή μου διαβάζοντας το ημερολόγιό μου, αποκαλύπτοντας την ταυτότητά μου, ένιωσα μια απέχθεια για τον εαυτό μου, μια βαθιά ντροπή, μια αποστροφή για όλους και για όλα, για μένα, για σένα, για τον κόσμο. Αν δεν αυτοκτόνησα μέχρι τώρα, είναι γιατί δεν μπορώ να κατασταλάξω στο ηθικό δίλημμα "να πεθάνω ή να σε σκοτώσω"! Ακόμη το επεξεργάζομαι... :p Βλέπω το μπλε της θάλασσας, μα όταν το καταγράφω, γίνεται πιο βαθύ, διαυγές και υγρό. Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι δεν έγραφα για να πετύχω ένα άρτιο αισθητικά και τεχνικά αποτέλεσμα αλλά για να βιώσω τη στιγμή, από την οποία για έναν περίεργο λόγο ένιωθα πάντα αποξενωμένη, σαν να μη συμβαίνει σε μένα, σαν να την παρακολουθώ ως θεατής...έχω μάλλον κάποιο πρόβλημα συναισθηματικής εμπλοκής με την πραγματικότητα, μη βλέπεις τις έντονες εκφράσεις και αντιδράσεις μου, συχνά ο κόσμος μου φαίνεται ξένος προς εμένα, ίσως γι' αυτό δυσκολεύομαι να βρω τη θέση μου και να διαλέξω το ρόλο μου σ' αυτόν. Οπότε πάψτε να κρίνετε τον άλλον, αν δεν ξέρετε για ποιό λόγο έχει την τάση να "φλυαρεί' και να γράφει βλακείες, για τις οποίες, όταν τις ξαναδιαβάζει, νιώθει και ο ίδιος ντροπή. Πάψτε να παραβιάζετε την ψυχή μου, την οποία εκφράζω μόνο σε σένα, ως το μοναδικό μου μέσο να σε νιώσω πιο κοντά, αφού κρατάς εσύ απόσταση, κάποιος πρέπει να πλησιάσει...