ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξύπνησα σήμερα που λες και σκεφτόμουν αν έχω ερωτευτεί ποτέ πραγματικά, κι αν ναι, πως γίνεται να μη θυμάμαι πως είναι. Θυμάμαι πως είναι να πονάς, να πληγώνεσαι, να αγαπάς, να θαυμάζεις. Αλλά πως είναι να είσαι ερωτευμένος? Κι ύστερα σκέφτηκα πως όλα μου τα αγόρια τα θυμάμαι με χαμόγελο, εκτός από έναν με τον οποίο ήμουν υποτίθεται πολύ ερωτευμένη, που ακόμα αναρωτιέμαι τι του βρήκα. Τι να πω. Σε ένα λογικό συμπέρασμα καταλήγω, ο έρωτας είναι ναρκωτικό. Ο εγκέφαλος σου υπολειτουργεί, δεν έχεις κριτήρια, χαζογελάς σαν μαλάκας, δεν είσαι ο εαυτός σου και όταν συνέρχεσαι έχεις στερητικό σύνδρομο, πονάς, κάνεις εμετούς, νιώθεις άδειος και θέλεις την επόμενη δόση. Καμία μνήμη της χαράς, μόνο κενό το οποίο μέχρι να καθαρίσεις γεμίζεις σποραδικά με άλλους εθισμούς. Κι με το που καθαρίσεις, έρχεται ο επόμενος dealer να σου γαμήσει το μυαλό. Πφφ. Άσε γάμησε το, μακριά από μας.