ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καθε φορα που προσπαθω να προσεγγισω ατομα νιωθω αρκετο αγχος. Οταν βρισκομαι σε μια παρεα, κολαει το μυαλο μου, δεν βρισκω κατι να πω και αυτο με εμποδιζει απο το να συμμετεχω σε συζητησεις. Επισης, εχω βαρια και σιγανη φωνη (απο το αγχος), κανοντας τα πραγματα ακομα πιο δυσκολα. Εχω καταφερει να το βελτιωσω σε καποιο βαθμο, αλλα οχι τελειως. Το χειροτερο ειναι οτι πολλοι μου βαζουν ταμπελες λογω της συμπεριφορας μου. Αντι να με βοηθησουν εστω, να με γνωρισουν, προσπαθουν να ερμηνευσουν αυτην την συμπεριφορα με πραγματα που δεν ισχυουν. Αλλοι λενε οτι και καλα ειμαι απο αυστηρη οικογενεια, και αλλοι, πιο κομπλεξικοι, οτι ειμαι ψυχρος, αντικοινωνικος και δεν τους συμπαθω. Δεν τους περναει καν απο το μυαλο οτι ισως εχω τις ιδιες αναγκες με αυτους, απλα εχω καποιες δυσκολιες, οπως ολοι μας. Προσπαθω να γινω πιο κοινωνικος, γιατι το προβλημα εχει να κανει με εμενα, αλλα μου ειναι αδυνατον αν ο αλλος εχει ηδη σχηματισει λανθασμενη αποψη για εμενα, με αποτελεσμα να εχω φτασει 18 χρονων και να ειμαι χωρις παρεες και χωρις να εχω κανει ποτε σχεση. Υπαρχουν φυσικα και ατομα που εχουν παρομοια συμπεριφορα, λογω κομπλεξ η οικογενειακου περιβαλλοντος κ.λ.π. αλλα αυτο δεν ισχυει για ολους. Εχω βαρεθει να με αντιμετωπιζουν με τον ιδιο τροπο και εχω χασει καθε ελπιδα.