Αυτό μου θυμίζει μια φάση που περνάνε οι άνθρωποι στην εφηβεία και έχουν την εντύπωση ότι όλοι τους παρατηρούν και ασχολούνται μαζί τους, σαν να υπάρχει μονίμως ένα αόρατο κοινό και κάθε γκάφα η επιτυχία διογκώνεται τρομερά στο μυαλό του εφήβου. Το θεμα είναι ότι κάποια κατάλοιπα από αυτές τις αναπτυξιακές φάσεις μπορεί να μείνουν και στην ενήλικη ζωή. Δεν είναι κάτι φοβερό, προσπάθησε να το εκλογικεύσεις γιατί, σου το υπογράφω, δεν έχουν όλοι σκασίλα να κοιτάνε εσένα και να ασχολούνται νυχθημερόν μαζί σου. Δεν είναι εξωγήινοι οι άλλοι και εσύ ένας παράξενος γήινος που ξεπρόβαλες ανάμεσά τους (ή το αντίθετο). Θα υπήρχε μια περίπτωση να σε κοιτάνε όλοι στ'αλήθεια (πράγμα κουραστικό) αν ήσουν κάποιος παγκοσμίου φήμης άνθρωπος που τον ξέρουν οι πάντες. Αλλά και πάλι αυτό δεν θα ήταν απόλυτα εφικτό (η γιαγιά μου για παράδειγμα δεν θα αναγνώριζε τη Μαντόνα στο δρόμο). Αυτά από μένα.
29.6.2019 | 19:45
Μηπως ειναι καποιος γνωστης ή συμπάσχει
Οπου και αν βρισκομαι εκτος σπιτιου νιωθω οτι με κοιτανε ολοι.Με το που περασω την πορτα ξεκιναει.Στο αμαξι, στο κλαμπ , στον καφε, στην δουλεια παντουΚαι το εχω απο πολυ μικρος Με αποτελεσμα να προσπαθω να δειχνω νορμαλ και κουλ παντα αλλα αμα δεν εισαι ο εαυτος σου μονο ανασφαλης δειχνειςΤο παραξενο ειναι πως οταν σπουδαζα και μιλουσα μπροστα σε κοινο δεν ειχα θεμα σχεδον μαρεσεΟλο αυτο μου δημιουργει μια αρνητικη ενεργεια
2
