ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 28 και όσες σχέσεις έχω κάνει ήταν πολύ σύντομες και εξαιρετικά αποτυχημένες. Αφού βρέθηκα να περάσω ένα μεγάλο διάστημα κυνηγώντας κάποιον που με έφτυνε, αποφάσισα να σοβαρευτώ και να κάνω ένα διάλλειμα από τους άντρες, μέχρι να βρω έναν άνθρωπο κατάλληλο για κανονική σχέση. Περίμενα λοιπόν και εγώ ως άλλη ερημίτισσα τρία χρόνια κατά τα οποία πίστευα ότι ωρίμασα. Και πάνω στην τριετία να'σου και το κελεπούρι! Έλα όμως που ήταν άνθρακας ο θησαυρός! Ξανά. Όχι ότι δεν το υποψηφιαζόμουν (παρθένο δεν θα τον έλεγες...). Και την πάτησα. Ξανά. Αλλά μήπως τελικά φταίω εγώ; Μήπως απλώς φοβάμαι για προσωπικούς λόγους τη δέσμευση και για αυτό με ελκύει το κακό συναπάντημα;