ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ιδού η απορία!! Πότε καταλαβαίνει κανείς οτι πρέπει να αποστασιοποιηθεί απο καταστάσεις και σχέσεις που τελικά δεν προσφέρουν καμία ευχαρίστηση και κανένα αληθινό χαμόγελο?Αυτό το ξεχασμένο γέλιο που νοιώθεις σαν να βγαίνει απο τη ψυχή σου βαθια και για μια στιγμή νοιώθεις πως θες να κλάψεις απο ευτυχία..το θυμάστε αυτό? Αλλά παρ'όλη τη πίεση που μπορεί να νοιώθεις δεν μπορείς να αφήσεις τον άλλο που σου έχει φερθεί τόσο καλά και ουσιαστικά δεν φταίει αυτός αν εσύ δεν τα έχεις βρεί με το εαυτό σου και ταλαιπωρείς τους γύρω σου με τα ψυχολογικά σου.Και ξαναρωτάω μήπως τελικά έπρεπε να είμαι μόνη μου? Τι ακριβώς είναι αυτό που με κρατάει αφού δεν περνάω τέλεια ,γιατί να μην μπορώ να φύγω, μήπως δεν είναι η στιγμή και πρέπει να περιμένω και να κάνω πράγματα ώστε να φτιάξω την υπάρχουσα σχέση και τον εαυτό μου ταυτόχρονα?Πραγματικά νοιώθω να κάθεται ένας ελέφαντας στο στήθος μου και δεν μπορω να αναπνέυσω, θέλω να πάρω μια τεράστια ανάσα και να κάνω πράγματα για μένα και τους γύρω μου, να εκμεταλευτώ κάθε λεπτό της κάθε μέρας χωρίς να πρέπει να απολογούμαι για χαζομάρες και να στέλνω μηνυμα κάθε 1 ώρα γιατι αν αργήσω θα τσακωθω και όλα αυτά τα ''ωραία'' που έχει μια σχέση.Το κακό είναι οτι το αφησα να γίνει έτσι οπότε τώρα είναι δύσκολο να αλλάξει και να ξεγράψεις τους τσακωμούς κτλ.Δεν είμαστε χρυσόψαρα, θυμόμαστε και θυμόμαστε πάντα τα ασχημα με την παραμικρή αφορμή, ποτέ τα καλα!Σταματάω να γράφω γιατί κανείς δεν θα διαβάσει ενά τόσο μεγάλο κείμενο και θα ήθελα να μου απαντήσετε στον τίτλο μου και στα υπόλοιπα..Και μια συμβουλή για τους αδέσμευτους χωρίς να είναι εγωιστικό πάντα με μέτρο.. να προσέχετε τον εαυτό σας και να τον έχετε πάνω απο όλα ,τα δικά σας τα θέλω έχουν πολύ μεγάλη σημασία γιατί κάποια στιγμή δεν θα προλαβαίνεις να κάνεις όλα αυτά που άφησες και επίσης ο εαυτός σου είσαι εσύ, σε κουβαλάς πάντα και πάντα εσύ θα μένεις στο τέλος οπότε πρέπει να σε προσέχεις..Καλήμέρα!