6.6.2013 | 01:10
ΜΙΣΩ!
Μισώ την ώρα και την στιγμή που σε γνώρισα. Μισώ την κάθε στιγμή που πέταξα στα σκουπίδια μαζί σου. Μισώ την κάθε λέξη που σου είπα ή σου έγραψα. Μισώ την κάθε λέξη που βγήκε από τα σιχαμένα χείλη σου. Μισώ το χρώμα των ματιών σου. Μισώ τα μαλλιά σου , μισώ το δέρμα σου, μισώ την μυρωδιά σου. Μισώ κάθε τι δικό μου που τόλμησες να αγγίξεις. Μισώ τον ήχο της φωνής σου. Μισώ τον τρόπο που έλεγες ψέματα χωρίς να συστέλλεται ούτε ο παραμικρός μυς του λαιμού σου. Μισώ την χαμηλή σου νοημοσύνη, την απουσία συναισθημάτων , την εμπάθεια σου για κάθε τι που ήταν ανώτερο από εσένα. Μισώ τα κόμπλεξ σου και τον τρόπο που τα προέβαλες πάνω μου. Μισώ τις ηλίθιες φίλες σου με τις ευτυχισμένες σχέσεις που "τελειώνουν στα 3 ή στα 7 χρόνια" αφού έχει χαθεί το μέτρημα στα κέρατα εκατέρωθεν. Μισώ τους γονείς σου που σε γέννησαν έτσι σιχαμένη και μισάνθρωπη. Μισώ το οτι υπάρχεις. Μισώ το οτι ζεις ακόμα. Μισώ το οτι δεν υπάρχει Θεός ούτε θεία δίκη ούτε καμία τιμωρία για τα καθάρματα , τα κοινωνικά αποβράσματα και τα σκουλήκια σαν εσένα. Μισώ πάνω απ' όλα το ίδιο μου το μίσος. Γιατί εγώ δεν ήμουν έτσι γελοίο υποκείμενο , εγώ είμαι φτιαγμένος για να αγαπάω, για να δίνω , για να μοιράζομαι. Αλλά τα φίδια δεν χρειάζονται αγάπη , χρειάζονται να τα πατάς στο κεφάλι όπου τα βρεις. Αλλιώς σε σκοτώνουν.