ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα,Αυτή τη ώρα είμαι στη δουλειά, σε μια δουλειά που μισώ. Γύρω μου υπάρχουν 10-12 άνδρες οι οποίοι μιλάνε για το ποδόσφαιρο, μυρίζουν απλυσιά (τουλάχιστον ενός μήνα), βωμολοχούν, δεν θα μιλήσω για τα σεξιστικά υπονοούμενα που είναι ευκρινή και σε κάθε πρόταση που ξεστομίζεται. Ο χώρος είναι ενιαίος και 15 άτομα δουλεύουμε σε έναν χώρο 15*10 χωρίς παράθυρα με ενιαίο κλιματισμό που το καλοκαίρι φτάνει σε επίπεδα ψύξης και το χειμώνα σε βαθμούς 25-26 για να νιώθουμε Μπαχάμες στο καταχείμωνο. Φυσικά οι υπερωρίες είναι καθημερινές (και απλήρωτες), οι οποίες απαιτούνται και θεωρούνται δεδομένες διαφορετικά σχολιάζεται μπροστά σου εάν τολμήσεις να φύγεις στην ώρα σου. Οι φωνές και οι τσακωμοί είναι καθημερινό φαινόμενο και σχεδόν ολημερίς. Τα γραφεία και τα τηλέφωνα καθαρίζονται ενώ δουλεύεις λίγο εσύ λίγο η καθαρίστρια μπλέκεστε χέρια - πόδια και καλώδια, με βετέξ που χρησιμοποιούνται για όλους τους χώρους (ναι, εννοώ και της τουαλέτας).Δεν θα μπορούσε να λείπει σε έναν τόσο μικρό χώρο το απαγορευτικό του καπνίσματος το οποίο όλοι σπεύδουν να "μαγαρίσουν" καπνίζοντας εώς και ο διευθυντής τσιμπούκι με καπνό που μπορεί να μπουκώσει και μπουλόνι! Δεν θα μιλήσω για τις μηνιαίες αποδοχές.. είναι μια μεγάλη οικογενειακή επιχείρηση καθώς ο καθένας έφερνε όποιον άνεργο συγγενή είχε ή ήθελε να ζήσει το όνειρο σε μεγάλη πόλη! Το καλό είναι ότι ο μισθός μπαίνει στην ώρα του. Κατά τα άλλα οι άδειες έρχονται σε συμφωνία (στην περίπτωσή μου) με άλλα τέσσερα άτομα που δεν κάνουν τη δουλειά μου απλά να μην συμπίπτουν. Αυτό έχεις ως αποτέλεσμα σε γιορτές και αργίες να γίνετε σφαγή! σε περίπτωση που απομακρυνθείς από τον εργασιακό χώρο (λέμε ρε παιδί μου) πας σπίτι σου απλά για να ξανά ρθείς το επόμενο πρωί θα σε καλέσουν 10 φορές στο κινητό για γελοίους και ασήμαντους λόγους απλά και μόνο για να νιώθεις κοντά τους! Αν κάνεις το λάθος και δεν το σηκώσεις ή δεν καλέσεις πίσω υπάρχει και η ανάλογη συμπεριφορά καθώς δεν είσαι διαθέσιμος 24/7! Είμαι 23, μισώ τη δουλειά μου! Και κάθε πρωί σκέφτομαι πως από το να φτάσω ξανά στο γραφείο προτιμώ να πατήσω το γκάζι και να καρφωθώ στην κεντρική είσοδο της εταιρίας.