ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και 2 μήνες μετανάστευσα σε μια κρύα χώρα, κρύα από πολλές απόψεις. Το πρόβλημα είναι ομως δικό μου. Το καλοκαίρι έζησα μια τόσο ερωτική σχέση, η οποία τελείωσε με τον χειρότερο τρόπο, όταν αποκαλύφθηκαν άγνωστες πτυχές κλπ από την πλευρά του άλλου και λόγω διαφωνίας χαρακτήρων χωρίσαμε και με άσχημο τρόπο. Δεν μπορώ να αποδεχθώ την πραγματικότητα, το πόσο ζοφερή είναι η κατάσταση οικονομικά κυρίως αλλά έχω κολλήσει και όλο σκέφτομαι τις στιγμές μου, κυρίως ερωτικές με εκείνον, τις αγκαλίες μας στην παραλία.. Ήταν ό,τι πιο όμορφο έχω ζήσει.Νιώθω ότι έχω χάσει τον εαυτό μου, δεν ξέρω που πατώ και που βρίσκομαι, αγόρασα βιβλία ψυχολογίας αλλά δεν έχω καν τη δύναμη ούτε το κέφι να σκεφτώ θετικά..Κουράστηκα να προσπαθώ και όλα να πηγαίνουν προς το χειρότερο. Όλη αυτή η παραζάλη και οι δυσκολίες τις ζωής εδώ με δυσκολεύουν περισσότερο...Έζησα κάτι όμορφο, το οποίο μετά με εξάντλησε γιατι χωρίσαμε επειδή έκανε αλλά πίσω από την πλάτη μου ο καλός μου και αποδείχθηκε ψευτης και ενώ τον χώρισα εγώ για να προστατευτώ, αισθάνομαι χάλια. Δεν ξέρω πόσο θα αντέξω, μου έρχονται συνέχεια κλάματα, δεν νιώθω καμία χαρά, έχω παραμελήσει την εμφάνιση μου εγώ που πάντα της έδινα μεγάλη σημασια και νιώθω ότι καταρρέω.. Όταν τελειώνει η μια μέρα λέω, εντάξει έζησα και σήμερα, άντε άλλη μια μέρα. Δεν έχω από πού να κρατηθώ, δεν μπορώ πια να ελπίζω σε τίποτα, ούτε σε μια δουλειά που θα μου καλύπτει τις βασικές μου ανάγκες, ούτε σε μια ειλικρινή σχέση..Δεν αντέχω άλλο τη ζωή μου, τη μισώ.