Ειναι πολλοι τελικα.. συμπασχω 100%...
21.8.2016 | 20:36
Μισώ τον πατέρα μου υποσυνείδητα
όταν η μητέρα μου ήταν έγκυος σε εμένα στον 6ο μήνα την εσειρε στο πάτωμα φωνάζοντας της να πάρει το μπασ***** της δηλαδή εμένα και να πάει να δουλεψει(το γεγονός το έμαθα πάνω σε ένα καυγά τους ).Γεννήθηκα και τον αντιπαθουσα από μικρός λες και είχα καταλάβει το γεγονός απο την κοιλιά της μαμάς μου ανεξάρτητα από κάποια περιστατικά που έγιναν και έπειτα όπως ότι τον έχω δει να την τραβάει από τα μαλλιά για να της δείξει κάτι που τον νευριασε.Εδώ και 10 χρόνια δεν έχει ξανά απλώσει χέρι πάνω της αλλά γενικά υπήρχαν καυγάδες και να ακούω να της λέει άσχημα λογια πολύ άσχημα και να κλείνω τα αυτιά μου γιατί κάθε λέξη του προς την μητέρα μου με πληγωνε . Σε εμένα δεν έχει φερθεί ποτέ άσχημα ίσα ίσα μου έχει πολύ αδυναμία αλλά δεν μπορώ ρε παιδιά να ανταποδώσω μου είναι αδύνατο γεννήθηκα με απαξίωση προς το πρόσωπο του και η μητέρα μου αναρωτιέται γιατί του φέρομαι παγωμένα και μου λέει "δεν σου έχει κάνει κάτι σε αγαπάει τόσο "Δεν μου έχει κάνει κάτι? Με πλήγωσαν όλα αυτά και ακόμα με πληγώνουν στα 21 μου και σε όλη μου την ζωή θα με κυνηγούν αλλά δεν της απαντάω τίποτα γιατί αν της τα πω θα πληγωθεί, θα νιώσει πολύ άσχημα αν τα βγάλω όλα από μέσα μου...θα ήθελα να δω σχόλια και απόψεις: )
1