ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι φοιτήτρια, υποτίθεται ότι αυτά θα ήταν τα πιο "γαμάτα" χρόνια της ζωής μου. Κι όμως δεν ξέρω τί μ΄ἐχει πιάσει τα τελευταία χρόνια..η ζωή μου είναι μια απέραντη μοναξιά, ένα δάκρυ που δε λέει να στεγνώσει...δεν ταιριάζω στις παρέες...ακόμη κι ανάμεσα στους άλλους νιώθω μόνη μου. Δεν ξέρω τί δεν πάει καλά με μένα, εξοργίζομαι με τον εαυτό μου που αισθάνομαι έτσι ενώ θα έπρεπε να απολαμβάνω το κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μου..πόσο μάλλον της φοιτητικής μου ζωής. Όσο όμως κι αν προσπαθώ ν' αλλάξω τρόπο σκέψης..τίποτα δεν αλλάζει, νιώθω να μην κολλάω με κανέναν, απομακρύνομαι όλο και περισσότερο από τις δήθεν παρέες μου και νιώθω εγκλωβισμένη στη δίνη της μοναξιάς μου. Δεν είμαι κάθε μέρα τόσο μελαγχολική, το αντίθετο μάλιστα, αλλά κάποιες φορές όλη η ζωή μου φαντάζει ανούσια, ψάχνω γύρω μου να βρω κάτι αληθινό αλλά τα πάντα μοιάζουν ψεύτικα..και η ζωή μου προχωράει βεβιασμένα, χωρίς προορισμό..με μονσδική ευχή και κατάρα..τη μοναξιά μου..