Κατανοώ πλήρως τους γονείς σου, είναι πραγματικά ένα μαρτύριο αυτό που βιώνουν. Έχω ζήσει αντίστοιχη κατάσταση με οικογενειακούς γνωστούς που επί τριάντα χρόνια είχαν αντίστοιχο πρόβλημα με το ένα παιδί τους μέχρι που κατέληξε. Από την άλλη πλευρά, είχαν και ένα πολύ καλό μέσα στη δυστυχία τους: δεν ξέχασαν ότι έχουν και ένα άλλο παιδί. Φρονώ ότι οι δικοί σου χρειάζονται υποστήριξη ψυχολογική και κάποιος να τους ''δείξει'' και σένα, όσο και να τους το πεις εσύ, οι γονείς δεν ακούνε τα παιδιά τους, ακούνε όμως κάποιον τρίτο σε αυτό που θα τους πει πολύ πιο εύκολα.
24.11.2016 | 19:34
Μοναξια
Νομιζω οτι ζω στην πιο σιωπηλη οικογενεια. Ο καθενας ειναι στον κοσμο του και μιλαει μονο για τα απαραιτητα. Καθε μερα οι γονεις μου εχουν μουτρα. Σπανια θα εχουμε ομορφες στιγμές. Το μεσημερι καθομαστε και τρωμε και δεν ακουγεται αχνα. Ασχολουνται συνεχως με τον αδερφο μου επειδη ειναι αρρωστος και παντα θα ειναι στεναχωρημενοι και μουτρωμενοι. Η μοναξια οταν εχεις παρεα ειναι χειροτερη απο την πραγματικη μοναξια..
2
