ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πόσο μόνος νιώθω. Ανύπαρκτοι φίλοι, κάποιοι γνωστοί με τους οποίους βγαίνω στη χάση και στη φέξη και όταν συμβαίνει αυτό δεν έχουμε τίποτα να πούμε μετά απο λίγο. Και το χειρότερο είναι ότι μεγαλώνω. Μπαίνω στα 24 και ακόμη δεν έχω βρει μια παρέα με την οποία να πω "αυτή είναι η παρέα μου" να κάνω πράγματα όπως όλοι οι συνομήλικοι μου. Και ναι σπουδάζω και ναι έχω προσεγγίσει άτομα και σε διάφορες δραστηριοτητες έχω γραφτεί για αυτόν τον λόγο αλλά τίποτα. Εχω αρχίσει να πιστεύω ότι έχω εγώ το πρόβλημα αλλά πραγματικά δεν ξέρω ποιό είναι. Και μετά με πιάνουν οι μαύρες σκέψεις και σκέφτομαι ότι πρέπει να συμβιβαστώ και να ζήσω μόνος μου για πάντα.