ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω σε τι βαθμό έχετε βιώσει τη μοναξιά, όμως αυτήν την περίοδο τη ζω πραγματικά στο πετσί μου. Βρίσκομαι λόγω δουλειάς σ ένα μέρος χωρίς παρέα, σ' ένα ημιυπόγειο που δεν έχει καθόλου σήμα για το κινητό και απλά περιμένω να περάσει ο καιρός να φύγω. Οι μόνες λέξεις που ανταλλάσσω με ανθρώπους είναι στο περίπτερο για τσιγάρα και στο take away για καφέ. Διάλογοι ελάχιστων δευτερολέπτων. Είμαι κάθε μέρα και όλη μέρα μόνος. Περιφέρομαι μέσα στη ζέστη πίνοντας καφέδες ή το βράδυ σε κανένα παγκάκι ενός πάρκου, όπου μπορώ να σερφαρω λίγο στο κινητό και να δω κόσμο. Αλλά κι αυτό καταλήγει να με κουράζει. Στο σπίτι των 30 τ.μ. πάλι και χωρίς ίντερνετ, δεν αντέχω να μείνω για πολύ να κοιτάω τους τοίχους. Ούτε έξω ούτε μέσα, λοιπόν, αντέχεται.Μακάρι να μπορούσα να φύγω αύριο κιόλας από δω. Μακάρι να κυλήσουν γρήγορα οι μέρες, ειλικρινά δεν έχω άλλη υπομονή. Εύχομαι να τελειώσει όλο αυτό σύντομα.