Η μοναξιά δεν ξέρω ώρες ώρες δεν ξέρω πραγματικά... Ενώ την θέλω στην ζωή μου μήπως όμως αποφεύγω πραγματα και για αυτόν τον λόγο την επιλέγω... Από μικρή ηλικία δεν είχα φίλους λίγους και καλούς δεν ήθελα πραγματικα να γνωρίσω αλλους.. ήταν σαν οικογένεια.. αλλά μετά ένιωθα ότι δεν ήθελα άλλο ποια όσο μεγαλώναμε θέλαμε διαφορετικά πράγματα δεν μου άρεσε να βγαίνω να ντύνομαι καλά ένιωθα χωρίς νόημα όλα αυτά...σιγά σιγά απομακρύνθηκα και τις πλήγωσα δεν θα με συγχωρέσουν έκανα πολλά λάθη και απλά έφυγα από αυτά δεν έκανα καμία προσπάθεια να τις κρατήσω. Μετά από αυτό τίποτα με κανέναν παρέα νιώθω ότι είμαι άθλια για φίλη ότι δεν έχω κανένα ενδιαφέρον, είναι λες και είμαι καταστροφική με τον εαυτό μου νιώθω ότι δεν αξίζω και το κάνω με το χειρότερο τρόπο μια με τις φίλες μου που απλώς νόμιζα ότι με αυτα που έκανα δεν τους άξιζα και απλά τους έβγαλα από την ζωή μου και αυτές απλώς νομίζουν ότι επειδή βρήκα γκόμενο τις έκανα στην άκρη και ακόμα δεν τους έχω πει πόσο τις αγαπάω και δεν είναι ότι δεν νοιάζομαι... Είμαι το ποιο αντικοινωνικό άτομο, βλέπω ανθρώπους από παλιά και απλά κάνω ότι δεν τους γνωρίζω...απλά δεν ξέρω τι να κάνω...