17.6.2012 | 11:53
ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΡΙΣΗ...
Έβλεπα το παιχνίδι της Εθνικής... ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο είχα ''πεθάνει'' απο την αγωνία. Κάπου εκεί στο 70', έκανα πολλές σκέψεις.. Είμαι μόνος,η ζωή περνάει... μεγάλωσα.Και όπως τόσοι άνθρωποι, ποτέ δεν ξέρεις άλλωστε,αν πάθαινα κάτι χθες?Αν σταματήσει η καρδιά μου να χτυπάει?Δεν θα με πάρει είδηση κανείς. Είναι πολύ άσχημο να μην έχεις σύντροφο... Σήμερα έχουμε τους γοννεις μας.. αύριο που θα φύγουν? Είναι άσχημο...να μην αγωνιάς με τον σύντροφο σου ακόμα και για ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι...να μην αγκαλιάζεσαι στην λήξη του από χαρά..να μην φιλάς(το πιο σημαντικό...),να ξυπνάς μόνο με ένα ποτήρι καφέ και οχι με δυο,να μην ''παίζεις μπάλα''...Η Εθνική πέρασε,η ευτυχία έχει αποκλειστεί.Ενας Αντρας...