Σχεδόν τα ίδια ισχύουν και για μένα, αν και δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι είχα επίδοξες θαυμάστριες...Η συντροφικότητα μού λείπει, να έχεις έναν άνθρωπο να σε αγαπάει και να σε καταλαβαίνει, να κάνετε απλά-καθημερινά πράγματα μαζί...Σε νιώθω πολύ φίλη μου. Μακάρι να βρεις αυτό που ψάχνεις σύντομα, σε όλους τους ανθρώπους αξίζει να απολαμβάνουν αγάπη και φροντίδα και να δίνουν φυσικά!
19.2.2016 | 15:11
Μοναξιά μαχαίρι
Είμαι εδώ και χρόνια μόνη. Δεν το επιλέγω. Κανένας δεν έχει ενδιαφερθεί παραπάνω για μένα. Έχω δείξει ενδιαφέρον, έχω ενθαρρύνει επίδοξους "θαυμαστές" ακόμα κι αν δεν είμαι 100% σίγουρη πως μου αρέσουν, αλλά κάθε φορά κάπου σκαλώνει και ναυαγεί το θέμα. Σαν να είναι γραφτό να είμαι μόνη μου, να περάσω τα υπόλοιπα χρόνια μου μες στη μοναξιά και την κατάθλιψη. Δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχει πάντοτε κάτι που θα κόψει τη χαρά μου. Δεν θέλω πολλά. Ούτε λεφτά, ούτε δόξες, ούτε το κακό κανενός. Μια ανθρώπινη συντροφιά θέλω. Κουράστηκα να είμαι μόνη μου. Επίσης, κουράστηκα να με ρωτάνε γιατί είμαι μόνη μου. Όχι, δεν το επιλέγω. Αυτό με επιλέγει συνέχεια και δεν λέει να με αφήσει. Ούτε επιλέγω να μου αρέσουν δύσκολοι άνθρωποι, άπιαστοι. Νορμάλ άντρες και στη συμπεριφορά και στην εξωτερική εμφάνιση.Τα χρόνια ομως περνάνε... Πέρασα πλέον τα 30. Πλησιάζω την ηλικία που πλεον όλοι μας χαρακτηρίζουμε "δεν είναι και μικρή, τόσο είναι τώρα πια". Φεύγουν όλοι. Απομακρύνονται. Μου λένε και το εισπράττω πως είμαι ευχάριστος άνθρωπος. Τότε, γιατί αυτή η μοναξιά; Γιατί δεν γίνεται το παραπάνω βήμα, που σχεδόν όλος, όλος ο υπόλοιπος κόσμος έχει ζήσει; Είμαι πάρα πολύ στενοχωρημένη και φοβάμαι πως πλησιάζω στην κατάθλιψη. Με φοβίζει το μέλλον. Η μοναξιά που θα έχω. Και όλα αυτά τα απλά, καθημερινά που δεν θα έχω ζήσει και δεν θα έχω ζήσει ποτέ. -:-(
1
