ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγαίνω στο δρόμο για βόλτα με το σκύλο, έχει αρχίσει να ψιλορίχνει, βλέπω το ζευγάρι του πρώτου ορόφου, με βλέπουν θλιμμένο, είναι εμφανής η ψυχολογική κατάπτωσή μου, ρωτάνε:- Τι έχεις; είσαι καλά;- Καλά είμαι, η κούραση της δουλειάς φταίει. Μπορείς να τους εξηγήσεις την αλήθεια; θα σε καταλάβουν και να τους την πεις; και ακόμη και να σε καταλάβουν, έχει κάποιο νόημα για σένα; έχεις βαρεθεί τα ψεύτικα χαμόγελα, την συγκαταβατική υποκριτική κατανόηση, τις ανούσιες συζητήσεις...Μιλάς μαζί τους δύο τρία λεπτά, κάνεις μία προσπάθεια να χαμογελάσεις λίγο, τους καληνυχτείς, φεύγεις με το σκύλο μέσα στο σκοτάδι για τη βόλτα σας. Σε πιάνει μία έντονη επιθυμία για τσιγάρο, είναι από τα βράδια που πολύ εύκολα ξαναρχίζεις το κάπνισμα που έχεις κόψει με τα χίλια ζόρια... Περπατάς, ξεχνιέσαι κάπως, βλέπεις κόσμο, παρέες, εσύ ο μόνος που είναι μόνος με ένα τετράποδο, βαδίζεις κενός από σκέψεις, σχεδόν μηχανικά... Γυρίζεις τρέχοντας, κλείνεσαι στην ασφάλεια του σπιτιού σου ανακουφισμένος, κλειδώνεσαι... Άλλο ένα βράδυ μόνος, η μοναξιά πλέον είναι τρόπος ζωής, μάλλον είναι Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ... Κάθεσαι στον υπολογιστή, χαζεύεις, το μυαλό σου όμως είναι αλλού, ταξιδεύει, αναρωτιέσαι ποιο είναι το λάθος σου, τι σου ξεφεύγει, ποιος φταίει για την κατάντια σου. Χάνεσαι σε σκέψεις, δε βρίσκεις άκρη, κλείνεις τον υπολογιστή, πέφτεις να κοιμηθείς. Αύριο θα είναι μία άλλη ημέρα: άλλη, αλλά τόσο ίδια με όλες τις προηγούμενες, και (το χειρότερο) με όλες τις επόμενες.