11.2.2013 | 09:00
Μοναξιά..Αγαπημένη και ταυτόχρονα μισητή..
Πόσο υποκειμενική μπορεί να είναι τελικά..Για κάποιον μοναξιά μπορεί να είναι το να μην έχει σύντροφο..Για άλλον,το να νιώθει πως κανείς δεν καταλαβαίνει τι περνάει..Για άλλον η απουσία ανθρώπων όπως θα ήθελε ή θα περίμενε..Για άλλον,η αίσθηση ο,τι κανείς δεν είναι εδώ -άσχετα με το αν είναι τελικά-..Μια τόσο μικρή λέξη που κρύβει μέσα της ένα τόσο μεγάλο νόημα..Μοναξιά..Όλοι την φοβόμαστε κι όμως όλοι την έχουμε κάποιες φορές απίστευτη ανάγκη..Σε ένα βαθμό την αγαπώ και την ζητάω σχετικά συχνά..Σε έναν άλλον όμως..εύχομαι να μπορούσε κάποιος να νιώσει πότε χρειάζομαι να με βγάλει απ την μοναξιά μου και απλά να είναι δίπλα μου.Χωρίς πολλά λόγια..Ξέρετε..αυτή η παρουσία που σε κάνει να χαμογελάς κ να μη φοβάσαι..Γιατί όλα μπορούν να πάνε καλά,αν το χέρι που χρειάζεσαι,είναι εκεί να σε κρατήσει..την στιγμή που το έχεις τόση ανάγκη..