ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας.Πρώτη φορά το κάνω αυτό απλά νιώθω την ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον μια φορά ειλικρινά.Η κοινωνία που ζούμε μας καταπιέζει,χάνουμε τον εαυτό μας,και για να νιώσουμε αποδεκτοί αναγκαζόμαστε να λέμε ψέματα.Τουλάχιστον έτσι έγινε με εμένα.Είμαι 18 ετών σχεδόν πάω Τρίτη Λυκείου δίνω πανελλήνιες και Είμαι παχυσαρκη.Παρόλα αυτά επειδή πάντα έκανα παρέα με τα πιο "δημοφιλή" άτομα και γενικά δεν θεωρώ ότι έχω τόσο άσχημο πρόσωπο(έχω βαρεθεί να ακούω σχόλια τύπου είσαι τόσο όμορφη κρίμα που είσαι χοντρή και το χαλάς όλο)είχα κάνει κάποιες σχέσεις.Τώρα,όλοι γύρω μου είναι ζευγάρια κάνουν σοβαρές σχέσεις σεξ κλπ και εγώ είμαι το μόνο ελεύθερο κορίτσι στη παρέα και βγαίνω με τα ζευγάρια καταλαβαίνετε πόσο άβολο είναι..Έτσι λοιπόν για να νιώσω αποδεχτώ υποθέτω προσποιηθηκα ότι βρήκα κάποιον και ήμουν ευτυχισμένη και όλα αυτά αλλά τώρα έχει τραβήξει πολύ αυτό και προσπαθώ να ξεφύγω από αυτή τη τρύπα που μόνη μου εσκαψα και δεν μπορώ.Δεν μπορώ να πω αλήθεια στους φίλους μου θα με μισησοθν.Δεν ξέρω τι να κάνω.Απλά έχω απελπιστεί πλέον με αυτή τη κοινωνία που μας έχει πείσει ότι για να είσαι ευτυχισμένος πρέπει να έχεις βρει "το άλλο σου μισο" η να είσαι αδύνατη να έχεις ωραίο πρόσωπο και όλα αυτά.Γιατί να μη μπορεί κανείς απλά να είναι όπως θέλει.Πιάνω κάθε μέρα τον εαυτό μου να αναρωτιέται γιατί μόνο εγώ να είμαι μόνη δεν αξίζω τίποτα τελικά?