Οι γονεις κανουν κ λαθη, στη δικη σου περιπτωση προφανεστατα η μανα σ εχει τελειως λαθος αντιμετωπιση. Το οτι δε σε αποδεχεται, σε κλειδωνει ακομη περισσοτερο. Καλα κανεις και πας στον ψυχολογο, καλα κανεις και δεν της το λες, το επομενο βημα ειναι να μην περιμενεις πλεον την αποδοχη της.
15.3.2018 | 18:19
''Θα ήθελα να είσαι λίγο διαφορετική''
Αυτή η φράση που μου είπε η μάνα μου δεν έχει σταματήσει να μου κυριεύει την σκέψη.Δεν με αποδέχεται όπως είμαι.Και πώς είμαι; Ένα εσωστρεφές άτομο, 25 ετών, χωρίς να έχω κάνει ποτέ σχέση,με λίγους φίλους, αρκετά ''κόλληματα'' τα οποία όμως τον τελευταίο 1μιση χρόνο και με την βοήθεια ψυχολόγου, έχω αρχίσει να τα αντιμετωπίζω. Όλα αυτά φυσικά χωρίς να το γνωρίζει εκείνη, γιατί στις αρχές που το ήξερε, κάθε φορά που γυρνούσα από συνεδρία, απαξίωνε εντελώς τον ψυχολόγο λέγοντας μου, τι παραπάνω σου λέει από αυτά που σου λέω και εγώ;Έτσι λοιπόν, πηγαίνω κρυφά χωρίς να το ξέρει κανείς. Κάποιες φορές νιώθω τεράστια δύναμη από όσα έχω καταφέρει, κάποιες άλλες όμως, όπως τώρα, νιώθω απογοήτευση και άγχος.Άγχος γιατί το μόνιμο θέμα τσακωμού με την μάνα μου είναι το θέμα της σχέσης. Κάθε μάνα θέλει το καλύτερο για το παιδί της, όμως με τον τρόπο της δεν με βοηθάει καθόλου. Δεν βλέπω καμία κατανόηση, γιατί δεν μπορεί να αντιληφθεί πως κάτι που για αυτήν είναι πάρα πολύ απλό, για εμένα είναι κάτι πολύ σύνθετο. Η μια σοβαρή ευκαιρία που είχα να κάνω σχέση, ακριβώς επειδή και εκείνος δεν με αποδέχτηκε όπως είμαι και δεν μπόρεσε να το διαχειριστεί, έληξε άδοξα, με αστείες υπεκφυγές. Αυτό βέβαια πριν ξεκινήσω την ψυχανάλυση.Ίσως αν ήταν τώρα, να μπορούσα να το διαχειριστώ καλύτερα. Ίσως να ζητάω πολλά. Να με αποδεχτεί κάποιος έτσι ακριβώς όπως είμαι. Δεν ξέρω.Το μόνο που μπορώ να κάνω προς το παρόν είναι να είμαι πιο επικοινωνιακή. Αυτό ναι, μπορώ να το κάνω. Δεν θα εγκαταλείψω λοιπόν την προσπάθεια της αυτοβελτίωσης και ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να πετύχω και τα ''ακατόρθωτα''.
1