ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα.Ειμαι μαμά ενός μικρού αγοριου και ζούμε στο εξωτερικό. Ο άντρας μου δουλεύει σε μια αλλη πολύ και μένει εκεί και έρχεται 2 φορές την εβδομάδα σπιτι να προσέξει τον μικρό ενώ εγώ είμαι στη δουλειά.Κοινως δε βρισκόμαστε πότε οι 3 μας μαζί ως οικογένεια λόγω των παραπάνω συνθηκών.Όπως καταλαβαίνετε η μοναξιά έχει χτυπήσει κόκκινο καθώς δεν έχω καθόλου κύκλο πάρα μόνο μια άλλη κοπέλα που επίσης έχει ένα μικρό αγόρι.Το θέμα μου είναι πως το παιδί της ειναι αυτιστικό και την περισσότερη ώρα έχει βίαια ξεσπάσματα.Το αποτέλεσμα είναι ο γιος μου να τον φοβάται,να μην απολαμβάνει το παιχνίδι μαζί του και το χειρότερο επειδή είναι σε φάση μίμησης έχει αρχίσει τον τελευταίο καιρό να μας χτυπάει αντιγράφοντας το άλλο παιδάκι.Με όσους έχω κάνει αυτή τη συζητηση(μαμά,αδερφή κτλ)μου λένε να ξεκοψω απο την μαμα και το παιδι γιατι ο μικρος μου μιμειται ασχημες συμπεριφορες και δεν εχει κανενα οφελος απο μια τετοια "φιλικη σχεση".Εγώ από την άλλη το θεωρώ άδικο να ξεκοψω λόγω της ιδιαιτερότητας του παιδιού και δε θα ήθελα με τίποτα να μπω στη θέση αυτής της μαμάς που μένει στην άκρη λόγω του παιδιού.Επιπλεον η κοπέλα είναι η μοναδική μου παρηγοριά εδώ στα ξένα και δε μου φταίει σε τίποτα.Νιωθω πως βρήκα και εγώ έναν ανθρωπο αλλά πλέον το παιδί μου ορίζει με ποιον θα κάνω παρέα και ποιον οχι.Εχω παρατήσει τα πάντα και μέσα σε όλα και τον εαυτό μου και τις ανάγκες μου από τότε που εγινα μαμά καθώς όλη μου η ζωή ελέγχεται αποκλειστικα από το παιδί μου.Τις προάλλες θα μου έδιναν έπαινο στη δουλειά σε μια ειδική ξεχωριστή βραδιά και δεν πήγα γιατί δεν είχα κάποιον να προσέξει το παιδί.Ειμαι στην ουσία μια single μαμά χωρίς κανένα απολύτως υποστηρικτικό δίκτυο και τρελαίνομαι....