ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
12.5.2019 | 17:22

Μόνη μαμα

Καλησπέρα.Ειμαι μαμά ενός μικρού αγοριου και ζούμε στο εξωτερικό. Ο άντρας μου δουλεύει σε μια αλλη πολύ και μένει εκεί και έρχεται 2 φορές την εβδομάδα σπιτι να προσέξει τον μικρό ενώ εγώ είμαι στη δουλειά.Κοινως δε βρισκόμαστε πότε οι 3 μας μαζί ως οικογένεια λόγω των παραπάνω συνθηκών.Όπως καταλαβαίνετε η μοναξιά έχει χτυπήσει κόκκινο καθώς δεν έχω καθόλου κύκλο πάρα μόνο μια άλλη κοπέλα που επίσης έχει ένα μικρό αγόρι.Το θέμα μου είναι πως το παιδί της ειναι αυτιστικό και την περισσότερη ώρα έχει βίαια ξεσπάσματα.Το αποτέλεσμα είναι ο γιος μου να τον φοβάται,να μην απολαμβάνει το παιχνίδι μαζί του και το χειρότερο επειδή είναι σε φάση μίμησης έχει αρχίσει τον τελευταίο καιρό να μας χτυπάει αντιγράφοντας το άλλο παιδάκι.Με όσους έχω κάνει αυτή τη συζητηση(μαμά,αδερφή κτλ)μου λένε να ξεκοψω απο την μαμα και το παιδι γιατι ο μικρος μου μιμειται ασχημες συμπεριφορες και δεν εχει κανενα οφελος απο μια τετοια "φιλικη σχεση".Εγώ από την άλλη το θεωρώ άδικο να ξεκοψω λόγω της ιδιαιτερότητας του παιδιού και δε θα ήθελα με τίποτα να μπω στη θέση αυτής της μαμάς που μένει στην άκρη λόγω του παιδιού.Επιπλεον η κοπέλα είναι η μοναδική μου παρηγοριά εδώ στα ξένα και δε μου φταίει σε τίποτα.Νιωθω πως βρήκα και εγώ έναν ανθρωπο αλλά πλέον το παιδί μου ορίζει με ποιον θα κάνω παρέα και ποιον οχι.Εχω παρατήσει τα πάντα και μέσα σε όλα και τον εαυτό μου και τις ανάγκες μου από τότε που εγινα μαμά καθώς όλη μου η ζωή ελέγχεται αποκλειστικα από το παιδί μου.Τις προάλλες θα μου έδιναν έπαινο στη δουλειά σε μια ειδική ξεχωριστή βραδιά και δεν πήγα γιατί δεν είχα κάποιον να προσέξει το παιδί.Ειμαι στην ουσία μια single μαμά χωρίς κανένα απολύτως υποστηρικτικό δίκτυο και τρελαίνομαι....
3
 
 
 
 
σχόλια
Όπως εσύ απόλυτα δικαιολογημενα έχεις ανάγκη από μια παρέα έτσι ακριβώς κι ο γιος σου έχει ανάγκη από μια αντίστοιχη συντροφιά.1. Αν θεωρείς πως η συντροφιά και η παρέα με τον γιο της φίλης σου τον βοηθά, τον ανακουφίζει, του προσφέρει και τον καλύπτει τότε δεν έχεις λόγο να ξεκοψεις. 2. Αν θεωρείς πως όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν τότε μπορείς αντί να ξεκοψεις να περιορίσεις τουλάχιστον τη συναναστροφη. Ο γιος σου ξεκάθαρα δήλωσε πως φοβάται τον φίλο του, εσύ θα συνεχίζεις να έχεις φίλη κάποια που φοβοσουν;
Να σου κάνω μια ερώτηση: Η μαμά σου κι η αδερφή σου είναι παιδαγωγοί ειδικής αγωγής ή παιδονευροψυχίατροι; Αν όχι, τότε πώς η γνώμη τους έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από του οποιουδήποτε άγνωστου στο δρόμο;Ξεκάθαρα λειτουργούν με γνώμονα το γόβο. Για να μην φοβάσαι λοιπόν, ένα μη αυτιστιξό παιδί δεν μπορεί να "γίνει" αυτιστικό λόγω συγχρωτισμού με άλλο (ούτε καν στις εκδηλώσεις του, όλα τα παιδιά μιμούνται παροδικά στις ηλικίες αυτές, εικάζω 3-4-5 ετών και τους περνάει) όπως ένας gay δεν γίνεται straight επειδή τον βάλαμε σε ετεροκανονικό πλαίσιο (και τούμπαλιν). Εξαρτάται από τον βαθμό εκδηλώσεων του άλλου παιδιού βεβαίως, καθώς δεν έχουν όλα τα αυτιστικά άτομα ίδιας βαρύτητας εκδηλώσεις. Για να παίζουν μαζί, με σας στο δωμάτιο, μάλλον σχετικά ήπιες είναι. Το διξό σου κριτήριο θα σε καθοδηγήσει.Και συμφωνώ ότι είναι σκληρό κι άδικο να περιθωριοποιούνται έτσι και τα παιδιά και η οικογένειά τους.Αυτό που ίσως δεν υποκογίζεται στην εξίσωση είναι ότι ο εγκέφαλος των αυτιστικών λειτουργεί διαφορετικά, πράγμα που είναι πλούτος για μας τους υπολοίπους. ;)
Scroll to top icon