Όταν η ποίηση δε βγάζει νόημα...
7.1.2018 | 12:27
Μόνη σου
Τώρα είσαι μόνη σου. Εσύ και το τσιγάρο στο μπαλκόνι. Κανείς άλλος. Χωρίς καμία απόφαση. Χωρίς να ξέρεις τι είναι σωστό και τι λάθος. Χωρίς να θέλεις να αποφασίσεις μερικά πράγματα. Να τα αφήσεις στην τύχη τους. Όπως όταν ρίχνεις τη στάχτη από τον τρίτο όροφο και δεν ξέρεις πού θα καταλήξει ο κάθε κόκκος της, μέχρι να ακουμπήσει το έδαφος, έτσι κι οι αποφάσεις. Όταν εύχεσαι να συμβούν πράγματα από μόνα τους, γιατί σου είναι δύσκολο να πάρεις εσύ την απόφαση. Επειδή δεν ξέρεις τι είναι καλύτερο για τον εαυτό σου. Είσαι μόνη. Αυτό που θα έχεις για πάντα στη ζωή σου, είναι εσύ. Μέσα σε τόσους ανθρώπους που σε αγαπάνε, πάλι νιώθεις μόνη. Και ξέρεις ότι πρέπει να νιώθεις εντάξει μόνο με τον εαυτό σου για να είσαι καλά. Όταν κανείς από αυτούς δεν μπορεί να σου δώσει τη λύση. Όταν τα πάντα μέσα σου συγκρούονται. Όπως όταν οι λύκοι μάχονται για την κυριαρχία της αγέλης, έτσι και οι σκέψεις. Και εσύ είσαι ο άλφα θηλυκός και δεν μπορείς να βοηθήσεις κανέναν. Ούτε τον άλφα που ήδη είναι το ζευγάρι σου, ούτε τον βήτα που κατά βάθος μέσα σου θέλεις να νικήσει. Θέλεις να είναι και οι δύο αρχηγοί της αγέλης. Και ξέρεις πως δεν γίνεται. Όποιος χάσει την κυριαρχία, χάνει και την άλφα θηλυκή. Και το ουσιαστικό κομμάτι είναι ότι εσύ δεν μπορείς και δεν θέλεις να κάνεις κάτι. Θέλεις απλά να τους αφήσεις να μάχονται.
3