ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
18.11.2019 | 21:42

μόνιμος φόβος

Φοβάμαι τόσο πολύ τον θάνατο.όχι τόσο τον δικό μου αλλά των κοντινών μου ανθρώπων.ειδικά των γονιών μου που όσο μεγαλώνουμε αυξάνεται η πιθανότητα.δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς αυτούς, χωρίς να τους ακούω και να τους βλέπω.
7
 
 
 
 
σχόλια
και γω.... νομίζω φέτος άρχισα να απογαλακτίζομαι από τους δικούς μου (έχω βέβαια δρόμο) και το βίωσα σαν ένα μικρό θάνατο. είναι ζόρικο και σε καταλαβαίνω.νομίζω κάποιοι άνθρωποι φτάνουν να χάνουν τους δικούς τους και ακόμα να μην έχουν απογαλακτιστεί. και φυσικά δεν είναι αποκλειστικά δική τους η ευθύνη, αλλά τώρα ανοίγω άλλο θέμα.και για να καταλήξω, λογικό να φοβάσαι. αν όμως η σκέψη του θανάτου έχει γίνει εμμονή γνώμη μου είναι να τη συζητήσεις με έναν ψυχολόγο :-)
Είναι στην ανθρώπινη φύση μας, να φοβόμαστε το θάνατο. Τώρα, ο φόβος θανάτου των αγαπημένων σε καθημερινή βάση είναι λίγο υπερβολικός ..Να γεμίσεις τη ζωή σου με χαρούμενες στιγμές με αυτούς που αγαπάς και όταν έρθει η κακιά ώρα ,να μην τους ξεχάσεις. Δεν θυμάμαι ποιος έλεγε ότι <Νεκροί είναι μόνο εκείνοι όσοι δεν ζούν στη μνήμη μας> αλλά βρίσκω αυτά τα λόγια πολύ παρηγορητικά και όμορφα.
Ολοι το φοβόμαστε αυτο νομιζω. Πιανεις το τηλεφωνο κ πλεον δε μπορεις να βρεις το αγαπημένο σου προσωπο στην αλλη ακρη της γραμμής. Γτ απλα δεν υπαρχει. Ειναι ενα μικρο ξερίζωμα καρδιάς.
Το βρίσκω τρομερά εγωιστικό το να στεναχωριέται κάποιος για τον θάνατο κάποιου. Που στην ουσία δεν στεναχωριέται για αυτόν που έφυγε, στεναχωριέται που δεν θα τον έχει ξανά ο ίδιος κοντά του. Ακομη και στον θάνατο κυριαρχεί ο εγωισμός. Φοβάσαι πως θα είσαι ΕΣΥ μετά τον θάνατο κάποιου.Επίσης ο θάνατος=η απόλυτη αλήθεια, δεν καταλαβαίνω τι φοβάστε.
Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν συμβιβαστεί με το γεγονός αυτό και ίσως ποτέ να μη μπορούν. Δεν είναι και τόσο εύκολο εν τέλει, αν ήταν ίσως ο κόσμος να ήταν πολύ διαφορετικός απ'ότι είναι τώρα.Όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας.
Να κάνεις κάθε μέρα να αξίζει τον κόπο.Δεν υπαρχει άλλος τρόπος. Να μοιράζεστε χαρές κι όταν έρθει η ώρα που θα "φύγουν", θα λες "περάσαμε όμορφα" και θα χαμογελάς.

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Scroll to top icon