ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

-Ζούμε μια μετριότητα με καλές κακκές και αδιάφορες στιγμές...Ονειρευόμαστε αυτά που δεν έχουμε,ζητάμε αυτά που δεν κυνηγάμε και αν από λάθος υπολογισμό μας κάτσουν τα διώχνουμε. Αφού βεβαιωθούμε ότι τα χάσαμε καθόμαστε πάνω τους και κλαιγόμαστε για την βλακεία μας. Είναι εκείνη η στιγμή που είμαστε τόσο πρόθυμοι να παραδεχτούμε την μαλακεία που μας δέρνει.Μα δεν μας πονηρεύει καθόλου αυτό, αφού σε κείνη την φάση αυτό μας βολεύει.-Διαβάζοντας τις εξομολογήσεις στην στήλη της Lifo θα έλεγα πως μάλλον έχεις δίκιο. ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΟΧΕΣ.-Ναι μας φτιάχνει ο πόνος, αυτό δεν είναι καινούργιο. Απλώς δεν μας αρέσει να το παραδεχόμαστε. Μπορεί να κάθομαι και να κλαίω τα βράδυα μόνος μου για τον έρωτα που έχασα η δεν διεκδίκησα, να κλαίω για μέρες, μήνες η χρόνια μα ποτέ δεν παραδέχομαι ότι με φτιάχνει ο πόνος. -Γιατί? Δεν καταλαβαίνω γιατί κλαις και χάνεις τόσα βράδυα χαράς.. και δεν καταλαβαίνω γιατί σε φτιάχνει?-Τι να σου πω και γω δεν ξέρω. Εκ του αποτελέσματος για να κλαίω τόσους μήνες τον χαμένο έρωτα, είναι επιλογή μου. Αυτό το καταλαβαίνω. Επιλέγω την λύπη από την χαρά.Δεν ξέρω γιατί, μην με ρωτάς. Μάλλον το έχω ανάγκη. Ίσως πρέπει να περάσω την διαδικασία να το βγάλω από μέσα μου πριν προχωρήσω.-Μα, αν είναι έτσι.. πόσο καιρό σου παίρνει? Πόσα χάνεις και πόσα κερδίζεις?-Μμμ "χάνω" πολλά για να "κερδίσω" λίγα. Μα αν το σκεφτείς πάντα κερδίζω. Έχω μάθει να ευχαριστιέμαι τον πόνο. Έχω μάθει να ονειρεύομαι, μαζί με το κλάμα και αυτό είναι υπέροχο. Βάζω το πέπλο της φαντασίας και τα ομορφαίνει όλα. Άσε που κάθε φορά που την βλέπω το στομάχι μου κάνει σαν να είμαι στο crazy dance στα αηδονάκια 12 ετών παιδί. Την βλέπω πέντε λεπτά μα ο χορός της κοιλιάς κρατάει ώρες.-Δεν καταλαβαίνω τ-Άστο δεν θα καταλάβεις ποτέ. Απλά φοβάμαι να αντιμετοπίσω την αλήθεια των άσχημων συναισθημάτων. Και έτσι τα χαϊδεύω τα βράδυα με εξομολογήσεις στην Lifo. Τα κάνω όμορφα βάζοντας τους όμορφες σκέψεις, ενώ φαντάζομαι πόσο όμορφα θα ήταν αν... και όπως σου είπα ονειρεύομαι.Οι μέρες περνάνε και τελικά δεν θα ζήσω κάτι έντονο. Κάτι πραγματικά έντονο. Μόνο αν μια μέρα δεχτώ να βιώσω πραγματικά την ασχήμια της απόρριψης η όποιας άλλης πουτάνας μου κομματιάζει την καρδιά θα προχωρήσω και θα ζήσω έναν πραγματικό έρωτα.-Τελικά εγώ ένα πράγμα κατάλαβα. Εμείς οι άνθρωποι, έχουμε καταφέρει απίστευτα πράγματα. Πάμε από την μία άκρη της γης στην άλλη, βγήκαμε στο διάστημα , γενικά τεχνολογίες απίστευτες, μάθαμε τον κόσμο και το σύμπαν, τα ζώα, μετράμε σχεδόν μέχρι το άπειρο, πετάμε, πλέουμε, οδηγούμε επιχειρηματολογούμε αγγίζοντας την τελειότητα της λογικής και συντηρούμε το σώμα μας μέχρι και πάνω από έναν αιώνα, μα...ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ. (και δεν αντέχουμε να τον γνωρίσουμε)NostradamosInspired by: Portishead Roads "Ohh, can't anybody seeWe've got a war to fightNever found our wayRegardless of what they sayHow can it feel, this wrongFrom this momentHow can it feel, this wrongStorm.. in the morning lightI feelNo more can I sayFrozen to myselfI got nobody on my sideAnd surely that ain't rightAnd surely that ain't right"