21.1.2014 | 22:28
μονόλογος
εντάξει, ξεσκονίζεις τη μιζέρια, ντύνεσαι, βγαίνεις. κοιτάς. σε κοιτάνε. σε κοιτάνε γιατί τους αρέσεις; σε κοιτάνε γιατί κάτι έχεις; βλέπουν κάτι σε σένα; ή έχεις κάτι και γι' αυτό σε κοιτάνε; βλέπεις κάποιον που κάτι σου κάνει. σε κοιτάει για μια στιγμή. αλλά δεν έχεις ιδέα αν του αρέσεις. ή αν σε κοίταξε τυχαία. αλλά και να του αρέσεις θα μπει στην διαδικασία να κάνει κάποια κίνηση, έτσι στο άσχετο; περνάει, φεύγει. και λοιπόν; δεν τον ξέρεις, δεν σε ξέρει. κανείς δε σε ξέρει. κι από ένα βλέμμα τυχαίο ποιος θα θέλει να σε γνωρίσει. υπάρχουν πάντα άλλες, πιο όμορφες. πιο αδύνατες. πιο γλυκές. πιο εύκολες. και τότε; πως θα γνωρίσεις εκείνον; εκείνον που θα θέλει εσένα μόνο, όχι την εμφάνιση σου, όχι να του κάτσεις και μετά να εξαφανιστεί. εκείνον που θα θέλει να τα ζήσει όλα μαζί σου. που θα θέλει να σε γνωρίσει και θα αφεθεί να τον γνωρίσεις κι εσύ. πως μοιάζει άραγε εκείνος που ακόμα δεν έχει έρθει; επόμενη στάση. κατεβαίνεις. κόσμος γύρω σου. κανείς.