19.4.2015 | 23:06
-Mood.
Και τα χρώματα δεν είναι τα ίδια. Είναι θαμπά, αχνά, σχεδόν ασπρόμαυρα. Και οι ήχοι..πριν λίγο καιρό με ταξίδευαν, με γαλήνευαν.Πλέον το μόνο που έμεινε είναι απόλυτη ησυχία, αυτή η ησυχία που σε κάνει να βουλιάζεις, να σιγοσβήνεις..Κι εγώ κάπου εκεί ανάμεσα στο πλήθος, να μη μπορώ να σταθώ στα πόδια μου. Και για αρκετό καιρό ακόμα, θα μου είναι αδύνατο. Κάπου μέσα μου βαθιά υπάρχει κάτι.Και αυτό το κάτι θα σε περιμένει..Δε γίνεται να μην ξανάρθεις..
