ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου βγήκε ο τάκος. Ένας φίλος μου μου είπε να πάμε να περάσουμε ωραία με την κοπέλα του σε γνωστό παραθαλάσσιο προάστιο των Αθηνών. Στην ουσία με εκμεταλλεύτηκε, γιατί όπως κατάλαβα μετά ήθελε να λειτουργήσω και να ενεργήσω ωσάν ταξιτζής, μια και η κοπέλα έπρεπε να πάρει το αεροπλάνο για να πετάξει την επομένη για ακριτική περιοχή της νησιωτικής Ελλάδος και είχε προσχεδιάσει να μείνει σε φίλη της. Η φίλη της λοιπόν και ο σύντροφος αυτής μας περίμεναν σε γνωστό προάστιο των Αθηνών. Εγώ δεν ήξερα τίποτα. Είχαν δικό τους αυτοκίνητο. Λέω ωραία, πάμε εκεί μαζί με αυτούς. Ωστόσο, η κοπέλα του φίλου μου, η μέλουσσα ταξιδιώτισσα σε νησιωτική περιοχή δηλαδή, είπε να κάνουμε μια στάση εκεί για να χαιρετίσει την μητέρα της φίλης της. Αφού περιμέναμε με τον φίλο μου σαν βόδια στο κρύο μισή ώρα, βγαίνει μετά η κοπέλα του φίλου μου και προτείνει να περάσουμε και από τη θεία της φίλης της. Εκεί εξεμάνην και άρχισα να ουρλιάζω χωρίς σταματημό για την εκμετάλλευση. Ο φίλος μου προσπάθησε να εξισορροπήσει τα πνεύματα και μεταφερθήκαμε ασκόπως στη θεία της, όπου πήγαμε όλοι μαζί γιατί αρνήθηκα να περιμένω μέσα στο κρύο. Αφού τελείωσε και αυτό η φίλη της φίλης του φίλου μου πρότεινε να πάμε σε άλλο παραθαλάσσιο προάστιο όπου ήξερε ωραίο μαγαζί. Λέω δεν πάνε όλα στο διάολο, δεν πάμε; Και πήγαμε. Το μαγαζί ήτο ωραίον, αλλά δεν ενδεικνυόταν για την πρώτη γνωριμία μου με αυτό το ζεύγος. Ξέχασα να πω ότι στην παρέα ήταν και μια ξαδέρφη του φιλικού ζεύγους, η οποία δεν σταματούσε να μιλάει και να λέω ακυρότητες. Τρελάθηκα γιατί τη φορτώθηκα εγώ στο δικό μου αμάξι. Το μαγαζί ήτο ωραίο, καθώς προείπα, αλλά τα ηχεία ήταν στη διαπασών, με αποτέλεσμα να ξελαρυγγιάζομαι κάθε φορά που ήθελα να πω κάτι. Το αποτέλεσμα ήταν κανείς να μην ακούει κανέναν, ενώ η γνωστή εξαδέλφη ανοιγόκλεινε το στόμα της με μανία. Αναγκάστηκα να βγω έξω στη θάλασσα και να ασχοληθώ με το χόμπι μου, τη φωτογραφία, αφού είπα βέβαια το πιοτό μου που δεν ήτο και τίποτα σπουδαίο, αλλά ένα απλό κοκτέιλ του δίευρου που το χρέωναν δωδεκάευρω. Τέλος πάντων, κομμάτια να γίνει είπα και βγήκα έξω. Η παρέα όμως παρεξήγησε τη στάση μου και το αποτέλεσμα ήταν να βγουν όλοι μετά φέρνοντας μπύρες και καθίσανε έξω στην ακροθαλασσιά, αφού μου έσπασαν τα νεύρα. Ας πάει στα κομμάτια λέω. Μετά η φίλη του φίλου μου πήρε τη φλύαρη ξαδέλφη και φύγανε. Το δράμα όμως δεν σταμάτησε εκεί γιατί στην επιστροφή χάσαμε το δρόμο και κάναμε ώρα μέχρι να προσανατολιστούμε μέσα στο ψοφόκρυο. Μας έσωσε ένας οδηγός ταξί (ειρωνεία της τύχης) που μας οδήγησε στην Αθήνα παίρνοντάς τον στο κατόπι. Ο φίλος μου ανησυχούσε μήπως γίνει τίποτα μεταξύ των υπολοίπων σεξουαλικό και με είχε πρήξει, ενώ η φίλη του φίλου μου έφυγε χωρίς καν να με χαιρετίσει. Η ξαδέλφη μου ζήτησε τον τηλεφωνικό μου αριθμό, αλλά της έδωσα ένα στην τύχη. Αφού φτάσαμε ο φίλος μου μου είπε ότι θέλει να φάει κάτι, αλλά δεν βρίσκαμε τίποτα ανοιχτό, με αποτέλεσμα να βρεθούμε Παγκράτι για πίτσα (που ήταν και χάλια). Δεν με κέρασε ούτε μία κόκα κόλα, ενώ με έπρηζε ότι δήθεν η ξαδέρφη μπορεί να γίνει γυναίκα μου αν το θέλω. Τον πήγα στο σπίτι του, έξω από την πόρτα, και βλέποντας το ρολόι μου 5.30 το πρωί του είπα: "Άντε στον κόρακα ρε νούμερο" και έβαλα μπροστά τη μηχανή με μανία. Έκτοτε μου τηλεφωνεί συνεχώς για να μου ζητήσει συγγνώμη, ενώ βρίσκομαι με όλο το συγγενολόγι αναγκάζομαι να έχω τη συσκευή στο αθόρυβο. Μακριά από βραδινές χριστουγεννιάτικες εξορμήσεις με νούμερα. Χρόνια Πολλά στους υπόλοιπους με Υγεία.