ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχαμε μια μικρή μάζωξη στο σπίτι και πιάσαμε την κουβέντα περί σχέσεων. "Εσύ γιατί είσαι ακόμα μόνος σου; Γιατί να μην έχεις ένα ταίρι κι εσύ;" μου είπαν κάποια στιγμή. Η αλήθεια είναι πως όλη μου τη ζωή, είμαι μόνος και ήδη "πατάω" τα 29. Δεν ήξερα τί ακριβώς να απαντήσω οπότε πέταξα ένα "θα δούμε" και το άφησα εκεί. Τί να αποκριθώ... Το έχασα το τραίνο. Ποια σοβαρή γυναίκα θα κάτσει να ασχοληθεί με έναν άπειρο 29αρη; Καμιά και καλά θα κάνει. Δυο φορές χω πάει σε οίκο, ε, δεν το λές εμπειρία αυτό. Η σχέση και ο έρωτας ποτέ δεν υπήρξαν στη ζωή μου, ούτε καν στην εφηβεία, στο σχολείο. Ο λόγος είναι ένας: εγώ ο ίδιος. Ποτέ δεν είχα θάρρος να πλησιάσω κάποια κοπέλα γιατί αισθανόμουν πολύ λίγος, "μπά, θα με σουτάρει" έλεγα πάντα, είναι και λίγο υπεραπαιτητικές οι ελληνίδες οπότε δεν είχα πολλές ελπίδες. Πλέον συμβιβάστηκα με τη μοναξιά. Είναι ένα είδος ζωής κι αυτό. Ώρες-ώρες βέβαια, παραδέχομαι πως ζηλεύω τα ζευγάρια που περπατάνε χέρι-χέρι, που φιλιούνται, που αγκαλιάζονται αφού για μένα είναι κάτι άγνωστο αυτό. Τί να κάνουμε, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι τυχεροί στις σχέσεις.