ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 21. Έκανα κολλητή παρέα με δύο παιδιά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Στις πανελλήνιες, στο φροντιστήριο, εμείς οι τρεις κολλήσαμε σαν παρέα με άλλο ένα παιδί. Ας τον πούμε Μπάμπη. Τον Μπάμπη τον ήξερα πολλά χρόνια. Δεν κάναμε ποτέ παρέα γιατί ήταν πολύ μίζερος και δεν είχε φίλους. Εγώ όντας κοινωνικός, πάντα περνούσα τέλεια με αυτούς τους 2 φίλους και ανά περιόδους κάναμε παρέα και με άλλα παιδιά. Η βασική παρέα όμως ήμασταν εμείς οι τρεις. Τον Μπάμπη ουσιαστικά εγώ τον έβαλα στην παρέα. Εγώ τότε τα είχα με μια κοπέλα. Ας την πούμε Κική. Στην πενταήμερη όντας ανώριμος, έκανα κάτι με μια άλλη κοπέλα ενώ τα είχα με την Κική. Όταν γυρίσαμε από το ταξίδι, το είπα στους φίλους μου, τους 2. Αυτοί το είπαν στον Μπάμπη, και αυτός το είπε στην Κική. Από εκείνη τη στιγμή άρχισε η κατρακύλα. Με χώρισε η Κική και δικαιολογημένα. Αυτό δε με πείραξε γιατί έφταιγα και έπρεπε να πληρώσω. Ούτε ότι το είπε ο Μπάμπης με πείραξε και τον δικαιολόγησα. Μετά τις πανελλήνιες με έπιασε η Κική και μου είπε ότι ο Μπάμπης της έκανε ερωτική εξομολόγηση. Έπαθα σοκ. Όλα αυτά τα έκανε γιατί γουστάρε την Κική. Τον έπιασα, του μίλησα και το έπαιζε τρελιτσα. Μετά ξαφνικά οι δύο κολλητοί μου σταμάτησαν να μου μιλάνε. Έμαθα πολύ μετά ότι τους είπε ότι η Κική τον γουστάρε και για να μη μαλώσουμε απομακρύνθηκε από μένα. Είπε επίσης ότι εγώ έλεγα τον έναν πίσω από την πλάτη του παιδοβουβαλο. Δεν το έχω πει ποτέ γιατί πολύ απλά δεν έχω κουτσομπολεψει ποτέ. Το παιδί που υποτίθεται ότι το είπα παιδοβουβαλο, επειδή έχει κόμπλεξ με τα κιλά του δε δέχτηκε καν να του εξηγήσω. Ο άλλος πήρε το μέρος των πολλών. Βγήκαν τα αποτελέσματα και πέρασαν και οι 3 εκτός από εμένα. Έδινα δεύτερη φορά πανελλήνιες και με έπαιρνε ο Μπάμπης με απόκρυψη και με εκραζε. Ένα χρόνο ήμουν μόνος να παλεύω να περάσω στο πανεπιστήμιο που τόσο ήθελα. Αφού πέρασε κι αυτή η άσχημη χρόνια, βγήκαν τα αποτελέσματα και πέρασα στη δεύτερη επιλογή μου. Χαρά εγώ που θα γνωρίσω νέο κόσμο. Λέω επιτέλους οι κόποι μου ανταμείφθηκαν. Λέω ας αφήσω πίσω τα παλιά. Πάω στο πρώτο έτος, γνωρίζω αρκετά παιδιά. Κόλλησα με μια παρέα αλλά δεν πολύ τεριαζαμε τελικα και χαθήκαμε. Είμαι ουσιαστικά πάλι μόνος. Ο Μπάμπης μετά από εμένα, έγινε πλέον ένα δημοφιλές παιδί στην περιοχή που μένω. Γνώρισε και παιδιά από τη σχολή του και από ένας μίζερος που ήταν, πάτησε πάνω μου και έγινε ευτυχισμένος. Εγώ πάλι, εδώ και 3 χρόνια, αν εξαιρέσω μερικά ελάχιστα διαλείμματα, είμαι μέσα στη δυστυχία. Όλα από τότε μου πάνε στραβά. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί δε θέλω να θυμάμαι. Και όταν είχα τους φίλους μου πάλι δεν μου πήγαιναν όλα τέλεια, αλλά είχα ανθρώπους να με νοιάζονται και να τους νοιάζομαι πραγματικά και δε με φοβίζε τίποτα. Από τότε που έμεινα μόνος, έγινα αγοραφοβικος. Με φοβίζουν οι άνθρωποι. Θυμώνω που άφησα ένα παρτάλι να κάνει άνω κάτω τη ζωή μου. Μιας και λόγω κατάθλιψης είχα παρατήσει τη σχολή μου τον τελευταίο χρόνο, έλεγα φέτος να ξεκινήσω από την αρχή και να γνωρίσω νέα άτομα αλλά ήρθε ο κορονοιος και με αποτελείωσε. Δε βλέπω καθόλου καλά τα πράγματα. Φοβάμαι μη κάνω καμιά τρέλα...Φοβάμαι για το μέλλον μου...Δεν έχω κανέναν να νοιάζεται πραγματικά για μένα...Πώς κατάντησα έτσι εγώ...Θέλω πίσω τον παλιό εαυτό μου, που όλοι με αγαπούσαν...Έχω γίνει ένας μίζερος άνθρωπος και ο Μπαμπης έγινε κοινωνικός και βρήκε και κοπέλα...εκεί που δε τον ήθελε καμία...Τελικά στις μέρες μας μετράει μόνο το ψέμα και η πουστι@...Έχω απελπιστεί...(Συγνώμη για το σεντόνι, ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου)