ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον χωρισα εγω αλλα μου λειπει. Οχι σαν σχεση, αλλα σαν ανθρωπος. Οταν κανεις σχεση μ εναν ανθρωπο περνατε πολλα μαζι κ δενεστε, χτιζετε κατι ουσιαστικο που δεν ειναι ευκολο να το βγαλεις ξαφνικα απ τη ζωη σου, απλα επειδη σου τελειωσε το ερωτικο. Κ αυτο ειναι για μενα τ πιο δυσκολο κομματι σ ενα χωρισμο. Το να χασεις απ τη ζωη σου εναν ανθρωπο που αγαπησες κ συνεχιζεις να αγαπας. Μου λειπει να του λεω τα αγχη μου κ να με ηρεμει, μου λειπει να πεφτω στην αγκαλια του κ να με σφιγγει κ να ξεχναω τα παντα, μου λειπει που ηξερα οτι υπαρχει ενας ανθρωπος στη ζωη μου που μ αγαπα κ που με θεωρει μοναδικη, μου λειπει να του δινω συμβουλες στα προβληματα του κ να τον ηρεμω. Μου λειπει να αγαπαει καθε ελαττωμα μου που εγω βρισκω ενοχλητικο, μου λειπει να μαθαινω τι κανει, πως περναει. Ειναι πολυ δυσκολο. Πως γινεται να βγαλεις εντελως απ τη ζωη σου εναν ανθρωπο απλα επειδη δεν ταιριαζετε? Πως διαγραφεις 5 ολοκληρα χρονια μεσα σε μια στιγμη? Τον χωριζω κ νομιζω οτι αυτο ειναι το σωστο κ μετα απο λιγο σκεφτομαι ποσο μεγαλο κενο νιωθω στη ζωη μου χωρις αυτον. Ειναι ασχημο...Δεν θα μπορεσω ευκολα να βρω τον επομενο. Κ ακομα κ αν τον βρω, δυσκολα θα μ αγαπαει οπως αυτος. Κ ακομα κ αν μ αγαπησει, θα περασει καιρος για να συμβει αυτο. Κ εγω ολον αυτο τον καιρο θα σκεφτομαι τον πρωην.