14.6.2014 | 18:13
-
Είναι τοσο δυσκολο να υπάρξει μια δουλεια και για μένα. Κουράστηκα να περιμένω.Ολη μερα κλεισμενη μεσα σε ενα σπίτι, δεν εχω ζωη.Με τη μητερα μου τσακωνομαστε κάθε φορα που ζηταω χρηματα.Το κάνω σπανια ομως.Φυσικα το καταλαβαινω κ εγω πως ειμαι απαραδεκτη.25 χρονων και δεν εχω να περιμενω τιποτα.Θαυμαζω παρα πολυ τα παιδια της ηλικιας μου που εχουν τη δουλεια τους, κανουν τις εκδρομες τους, πηγαινουν για μπανιο, οριζουν οι ιδιοι τις ζωες τους χωρις να εξαρτωνται απο κανεναν.Μακαρι να γινω κ εγω ετσι.Τοσα χρονια σπουδες χωρις κανενα αποτελεσμα.Αν βρω δουλεια δεν θα μαζευομαι σπιτι.Θελω να κανω εκδρομες, να πηγαινω θεατρο,να βρω ξανα τους φιλους μου που μ εχουν χασει, να δω μια μπλουζα να μου αρεσει και να μπορω να την αγορασω.Θα πηγαινω στη δουλεια με ορεξη και ας δουλευω και 15 ωρες δε με πειραζει.Ειστε ευλογημενοι οσοι εχετε δουλεια.Να ειστε γεροι και να την εχετε για παντα.Για μενα εχει καταστει πλεον αγαθο, ισαξιο με την υγεια.Μακαρι να βρουμε ολοι οι ανεργοι μια δουλιτσα.