12.6.2014 | 01:15
Μου λειπεις
πανε μηνες που εχω να σε δω κιομως εισαι εδω ακομα. Εισαι εδω στο καθε τραγουδι,εισαι εδω στον καθε στιχο που λεω. Εισαι εκει τα βρδυα που γυριζω απ τη δουλεια και θελω να σε παρω τηλεφωνο να σου πω τα οσα εγιναν ολη μερα, εισαι εδω ακομα και στην κρεμα μου που ξερω ποσο σου αρεσε η μυρωδια της.Μου ελειψαν τα κρυα σου αστεια ,οι μεταμεσονυχτιες συζητησεις μας να κλεινουν τα ματια μας απ τη νυστα, μου ελειψαν τα ματια σου που ελαμπαν οταν με κοιτουσες μα πιο πολυ απ ολα μου ελειψαν οι μικρες ρυτιδες που κανουν τα ματια σου οταν γελας και οι μικρες ασπρες τριχουλες που εχεις βγαλει στα μαλλια αυτα τα δυο ειναι σαν κουβαλουν μαζι τους οτι εχεις ζησει τις εμπειριες σου!καπου διαβασα σημερα οτι ο καλυτερος τροπος να δολοφονησεις καποιον ειναι να του πεις πως τον αγαπας και να μην του ξαναμιλησεις ποτε.. αυτο εκανες κι εσυ. Γι αυτο κιεγω θα σε ξεχασω κι οταν περασει ο καιρος θα ξεθωριασεις κ δν θα θυμαμε ουτε εσενα ουτε οτι ζησαμε θα λεω τοτε πως ησουν ασημαντος ... αυτο αξιζεις τελικα