ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου λείπεις...κάθε μέρα ,κάθε ώρα, κάθε στιγμή.Και πονάω που έφυγες τόσο ξαφνικά από τη ζωή μου,χωρίς να προλάβω να σου πω ένα αντίο...το πόσο σ αγαπώ και το πόσο σε χρειάζομαι.Ήμασταν μαζί και στα εύκολα και στα δύσκολα....και στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα......ήξερα πως ότι και αν γινόταν θα ήσουν πάντα εκεί να με στηρίζεις....ακόμα και στο λάθος μου....θα μου φώναζες ,θα με μάλωνες αλλά θα μου στεκόσουν.Τώρα τι κάνω;Πως να βρω τι δύναμη να σταθώ στα πόδια μου; Όλοι λέγανε τι χαρούμενο , δυναμικό πλάσμα που είσαι!.....και δεν είχαν άδικο..όμως τη δύναμη μου την αντλούσα από σένα...από κάθε βλέμμα επιβεβαίωσης και θαυμασμού που μου έδινες.Τώρα από που; Πως είναι δυνατόν να συνεχίζω να γελάω, να παλεύω για τα όνειρα μου ενώ πονάω τόσο πολύ;Μου λείπεις μαμά....