ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

-Κομμένο χαρτί ανάμεσα στα βιβλία:Μου λείπεις.Δεν περνάει μέρα που να μην σε σκεφτώ.Καποια στιγμή,καποιο τραγούδι,κάποια λέξη,ανάμνηση μέσα στη μέρα θα μου θυμίσει εσένα.Εμένα μαζί σου.Δεν ζητάω το λόγο που έγινε αυτό,δεν θέλω να μάθω καλύτερα.Όσο παιδικό και να είναι αυτό το γράμμα το γράφω χωρίς καθόλου ενδοιασμούς και δεύτερες σκέψεις γιατί ή θα το κρύψω δειλά όπως παντα έκανα σε κάποιο συρτάκι(ΚΙ ΕΤΣΙ ΕΚΑΝΑ!)ή θα στο δώσω.Το ότι έχουμε να μιλησουμε τόσους μηνες,η απόσταση,η δουλεία σου,η απώλειά σου από τη ζωή μου,έπειτα από την προβλεπόμενη και φυσική μου θλίψη μόνο χαρά θα μπορούσε να μου δώσει.Κάνεις αυτό που ονειρεύτηκες και ονειρεύεσαι μια ζωή.Μόνο που δεν είμαι εγώ δίπλα σου.Κι εγώ απλά σε καμαρώνω και σάγαπω.Τα χρόνια μαζί σου όλον αυτόν το καιρό ήταν το πρώτο πραγμα που έκανα σωστα στη ζωή μου.Ήμουν ο εαυτός μου.έδωσα το 100% του εαυτου μου και είμαι περήφανος γι'αυτο.Για μένα.Δεν ξέρω τι σκεφτόσουν.τι περίμενες?αφήνοντάς με στην γωνία αδιάφορα όπως έκανες πάντα με όσους δεν ήθελες πια άλλο στη ζωή σου.Δικαίωμά σου είναι εξάλλου.Απλά θέλω να ξέρεις οτι δεν το άξιζα.Σου στάθηκα.σε άκουσα.σε άκουγα πάντα.σε στήριξα όσο κανένας δεν θα μπορέσει ποτε!Μέχρι εκει που επέλεξες εσυ.το σέβομαι απόλυτα.και δεν παυω να σε αγαπω.σε αγαπώ και θα θυμάμαι πάντα το παιδι που πάντα στα δυσκολα μου γουρλωνε τα ματια ζητώντας μια λυση η ενα αστειο.ασε με να αγαπω την αναμνηση σουκαι πετα στο ονειροσου μακρυα,χωρις τα ορια που ποτε δεν επετρεψες στον ευατο σου και σε κανεναν να σε περιορισουν ουτε στιγμη.σε καμαρωνω.σε πιστευω.ελπιζω και ευχομαι να περνας καλα.θα ηθελα να ημουν μαζι σου.παντα θα το θελω αλλα ακομα και σε αυτο σε εμπιστευομαι.Μαζι σου ενιωσα αισθηματα παραπανω απο ερωτικα και φιλικα και σε ευχαριστω.Θα εισαι η γλυκια μου παπαγκενα σε εναν κοσμο αθλιο.Η πιο φωτεινη αναμνηση και η παιδικη σκεψη της ημερας.26/6/14. "I've heard that people come into our lives for a reason"/For Good/Wicked!