ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αμα κάποιος με ρωτούσε τί μου λείπει πιο πολύ απο την πατρίδα δεν ξέρω τι θα απαντούσα ... Ποτε δεν είχα καμιά ιδιαίτερη καούρα με το ελληνίκο μας έθνος , ίσως επειδή είχα δεδομένο οτι θα έμενα εδώ για πάντα ... Μου λείπει το σπίτι μου, τα λουλούδια της μαμάς μου που φώναζε αν απρόσεκτα της τα ψιλομαδούσαμε.. Μου λείπει το γέλιο του μπαμπά μου, το γέλιο μέχρι δακρύων , που μου λεγε Αννουλάκη έλα νωρίς μην αργήσεις και γω πάντα αργούσα αλλα δεν ελεγε τίποτα ... Μου λείπει που δεν βλέπω την αδερφή μου να μεγαλώνει κάθε μέρα και δεν δανείζετε πια τα ρούχα μου, μου λείπουν τα μεγάλα μου τα αδέρφια που βγαίναμε μαζί,που φέρνανε τις κοπέλες τους για φαγητό τις κυριακές και η μαμά μου αγχωνόταν να φτιάξει καλό φαί ... Τέλος μου λείπεις εσύ , που δεν πρόλαβα να σου πώ όλα όσα ήθελα , που δείλιασα ακόμα και οταν ήξερα οτι δεν είχα τίποτα να χάσω, που σε άφησα να νομίζεις οτι πολύ εύκολα αφήνω τη ζωή που ονειρεύτηκα μαζί σου για να σπουδάσω και να κάνω καριέρα... Δεν ήταν εύκολο μάτια μου ... δεν ήταν ... Σήμερα κλείνω 5 χρόνια εκτός της πατρίδας, έχω να έρθω απο τον απρίλιο του 2012 !