ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γράφω εδώ πρώτη φορά.Είμαι 22 δουλεύω και σπουδάζω ταυτόχρονα. Τα τελευταία 5 χρόνια. Τα τελευταία τρία είμαι σε τηλεφωνικό κέντρο. Τώρα θα πάρω το πτυχίο,θα ακούσω τα "μπράβο κοπέλα μου" και μετά θα σκεφτώ σε ποιον τοίχο θα το κρεμάσω. Μου τη σπάει που δουλεύω για 300 ευρώ, μου τη σπάει να δίνω λεφτά στο σπίτι και να μην φτάνουν, να μην τα βγάζω πέρα,να μη μπορώ να βγω και να πιω αρκετό αλκοόλ για να ξεχάσω την καθημερινότητά μου, να πρέπει να μιλάω με καθυστερημένους πελάτες πάνω από 5 ώρες τη μέρα ασταμάτητα στο τηλέφωνο.Να τα ακούω εγώ για τις φρίκες του καθενός μαλάκα που δεν έχει τι να κάνει και ξεσπάει στον κοσμάκη. Γενικά μου τη σπάει.Με τσαντίζουν , γνωστοί και μη,βολεμένοι, οι οποίοι με "κράζουν" για τη δουλειά που κάνω -τους απαντάω "βρες μου εσύ καλύτερη δουλειά άμα μπορείς", οι οποίοι τα βρίσκουν όλα έτοιμα από τους γονείς τους και δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει έστω και ένα 50% ανεξαρτησίας. Που αντί να κάτσουν να διαβάσουν για τη σχολή , αφού έχουν άπειρο ελεύθερο χρόνο, βάζουν τις μανάδες τους να τους περνάνε τα μαθήματα και να τους κάνουν προπτυχιακές και πτυχιακές και πάει λέγοντας. Που κάθονται και παραπονιούνται ότι δεν έχουν λεφτά και κάθε μέρα τους βλέπω στην ίδια καφετέρια. Που πάντα θα βρουν κάτι να σου πουν για να φανούν καλύτεροι και να δειχτούν, ενώ μέσα τους ξέρουν πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα μόνοι τους.Και άλλα πολλά θα μπορούσα να πω (ήδη σπάμαρα) αλλά την επόμενη φορά..