16.6.2013 | 19:41
Μπαμπα μου
μου λειπεις καθε μερα ολο και πιο πολυ.. Ειναι τοσες πολλες οι στιγμες που θελω να σου μιλησω, εχω αναγκη να με αγκαλιασεις, να μου σκουπισεις τα δακρυα, να με συμβουλευσεις και να μου πεις να μην φοβαμαι τιποτα γιατι εισαι εσυ κοντα μου.. Εφυγες γιατι δεν μπορουσες να νικησεις την αδυναμια σου.. Ομως εγω ολα αυτα τα χρονια προσπαθω να νικησω τις δικες μου, αγωνιζομαι και παλευω καθε μερα.. Ειναι τοσο δυσκολο να ειμαι μονη απο μικρο παιδι.. Μεγαλωσα αποτομα και πληγωθηκα.. Θα εδινα τη ζωη μου για να σε δω εστω μια φορα και να σου ζητησω συγνωμη...που ημουν μικρη και δεν μπορουσα να σε βοηθησω να νικησεις τον θανατο. Συγνωμη που δεν ηρθα να σε δω για τελευταια φορα στο νοσοκομειο.. Συγνωμη που δεν με αφησαν να ερθω στην κηδεια σου, αλλα ειπαν οτι δεν κανει..Συγνωμη που δεν μπορω να βρω εκεινη την φωτογραφια που με κρατας αγκαλια, αληθεια.. εψαξα παντου. Συγνωμη που δεν ερχομαι στον ταφο σου, αλλα δεν αντεχω την σκεψη οτι αυτα τα μαρμαρα σκεπασαν το αδυνατο και βασανισμενο σωμα σου. Συγνωμη που θυμαμαι μονο τα χερια σου, προσπαθησα πολλες φορες αλλα περασαν χρονια βλεπεις.. Ημουν μικρη, και δεν καταλαβα οτι εφυγες απο κοντα μου για παντα οταν μου ειπαν οτι ο μπαπμας πεθανε.. Σε παρακαλω, να εισαι διπλα μου στην αποφοιτηση για να μην νιωθω τοσο μονη. Ελπιζω να εισαι περηφανος για το κοριτσακι σου που εφτασε μονο του μεχρι εδω, νομιζω θα στηριζες την επιλογη μου να πραγματοποιησω το ονειρο μου οσο δυσκολο κι αν φαινοταν.. Σ'αγαπω, να προσεχεις.