ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
9.12.2015 | 01:32

Μπερδεμένη

Γεια σας ειχα την ανάγκή απλα να μιλήσω! Είμαι 24 ετών μεγάλωσα σε αρκετά προβληματική οικογένεια, εβίωσα και την βια απο την μητρια μου για αρκετο κερο μέχρι τα 16 ο πατέρας μου δεν μου στάθηκε ιδιαίτερα ουτε κανένας απο τους συγγενείς μου δεν βοήθησαν όσο θα έπρεπε απλα λόγια παριγοριάς μόνο.. είχαν και αυτοι τα δικα τους... Στα 16 λοιπον βρέθηκε ο αγγελος σωτήρας μου ετσι τον θεωρούσα τότε αν και δεν του συμπεριφερθηκα πολύ καλα πιστέυώ πως έχω διαμορφώσει ένα ασχημο χαρακτηρα απο το οικογενιακο μου περιβάλλων δεν εμπιστέυομαι τους ανθρώπους ειμε επιφανιακι και όλοι μου φτένε. Τα πρώτα δυο χρόνια τον χώριζα για το παραμικρο , μου εφτεγαν όλα ειμουν σε αθλια ψυχολογικη κατάσταση εφτασε στο σημιο να με κτυπησει πολλες φορες,αυτος..δεν με ένοιαζε ώμος νομιζα πως εφτεγα εγω ο χαρακτήρας μου τον έφερε σαυτο το σημείο σκεφτικα.. μετα γνώρισα τους δικούς του χρύσα πλασματα!! Με βοήθησαν μου στάθηκαν σαν το παιδι τους! Κατάφεραν και μας βοήθησαν και τους δύο σταμάτησε να με χτυπάει.. ζούμε μαζί με τους δικούς του εδώ και 6 χρώνια .. στις αρχές μέλη γάλα με τους δικούς του αλλα τα τελευτέα 2 χρώνια εχουμε κάποια προβλήματα ειμαστε πολλοί στο σπίτη καταλαβένετε... συν ο κουνιάδος μου που ειναι 30 χρονων ανεργος χωρις σχέση και δεν τον χονέυω ιδιαίτερα για τον χαρακτήρα του μένει μαζι μας μην τα πολυλογω ωμος... για μενα θελω να μιλήσω..Εχουμε παντρευτει με τον δικό μου έδω και 4 χρόνια περιπου αλλα νιόθω ότι δεν είμε ευτιχησμένη, δεν είμε ο εαυτος μου σαυτι την σχέση ισως να φτέει το ότι ειμαστε άνεργοι και οι δυο η το ότι ζούμε με τους γονοις του τόσα χρώνια; Νιοθω ένα κένο μεσα μου.. Ισως φτέει το παρελθόν το παράπονο που δεν με βοήθησε κανένας; Ισως φτέει και αυτος ώμος? που ειναι γκρινιάρης και επιβλτικός στη σχέση και μου συμπεριφέρεται σαν παιδακι και σε όλα μου φωνάζει?? Που κατάντησε σπιτόγατος και δεν βγένει απο τοσπιτι για χατιρι μου ουτε για ενα καφε; Ειμε 24 και αυτός 30 και νιόθω πως είμαστε ζευγαρι συνταξιούχων! Στερουμε τα καλύτερα μου χρώνια σκεφτικα.. τι να κάνω να τον χορισώ? και που να παώ ειναι ο μόνος που στηρίζομαι επάνω του δεν έχω και πολλες επιλογές!! ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΝΑ ΠΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΤΩ ΚΑΠΟΥ!!!!! Συγνώμη αν σας κουρασα απλα τόσα χρώνια μαζεμένα τα γράφω σε ένα ποστ και ούτε τα μισα δεν εκφραστηκα ευχαριστω για την υπομονι σε όσους την διάβασαν! Σορυ για τυχον ορθογραφικα είμε απο άλλη χωρα Thanks!
 
 
 
 
Scroll to top icon