ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι απ τους ανθρωπους που στις σχεσεις ντρεπονται πολυ. Δεν παιρνω πρωτοβουλιες, δεν κανω την πρωτη κινηση, αν ερθουν να με προσεγγισουν θα μιλησω ευγενικα αλλα θα τους διωξω, ακομη κι αν δεν εχω κατι στην ζωη μου αυτην την περιοδο. Αυτος ειναι και ο λογος που μεχρι τωρα δεν ειχα ποτε ουτε σχεση εφηβικη, ουτε σχεση κανονικη, ουτε ξεπετα, ουτε τιποτα.Οι φιλες μου εχουν βγει απ τα ρουχα τους με την περιπτωση μου, κυριως γιατι συχνα νιωθω μοναξια και το δειχνω, ομως δεν φαινεται οτι αλλαζω συμπεριφορα. Λενε οτι εχω υψηλα στανταρ και οτι δεν θα βρω τον πριγκιπα μου ετσι που τους αποκλειω ολους... Και ρωταω: ειναι κακο που δεν θελω να συμβιβαστω με κατι λιγοτερο απο αυτο που ονειρευομαι; (που στο κατω κατω της γραφης δεν ειναι και τιποτα τραγικο, αληθεια!!) Ειναι κακο που δεν θελω να υποκυψω στην μοναξια μου και να κανω σχεση με καποιον που δεν νοιαζομαι πραγματικα γι αυτον; Ειμαι της αποψης οτι, αν δεν μου αρεσει εξωτερικα καθολου ο αλλος, θα ειναι κοροιδια να του γεννω ψευτικες ελπιδες... (Γι αυτο που μολις ειπα οι φιλες μου με κοροιδευουν, λενε πως νοιαζομαι υπερβολικα για τα αισθηματα των αντρων και πως κανενας δεν σκεφτεται τοσο διεστραμενα οπως εγω). Και παλι, δεν νιωθω ανετα να βγαινω με καποιον που δεν με ενδιαφερει καθολου, επειδη και μονο αυτος εχει δειξει οτι με θελει...Ειναι παραλλογες οι σκεψεις μου; Τα σκεφτομαι συχνα και στεναχωριεμαι, νιωθω οτι τελικα θα πεθανω μονη μου...(Συγγνωμη για το μεγαλο κειμενο, ευχαριστω οσους μπηκαν στον κοπο να μου δωσουν λιγη απο την σημασια τους)